Do Św. Mikołaja
Drogi Święty Mikołaju w tym roku starałam się być bardzo grzeczna, nosiłam mało wyzywającą bieliznę i zdecydowanie mało wycięte dekolty, dlatego w tym roku pod choinkę poproszę o paczkę różowych Pink Devili, butelkę Baileys’a i dobry świąteczny seks.
[ skreślone]
Kochany Święty Mikołaju jeśli istniejesz to w tym roku na Wigilię chciałabym dostać torebkę od Alexandra Wang’a, a żeby nie wyjść na materialistkę możesz dorzucić wycieczkę do Anglii, bo to byłby świetny prezent dla duszy.
[skreślone]
Kochany Święty Mikołaju, zbliża się Boże Narodzenie, najważniejsze w mojej hierarchii święto katolickie w roku. Czas, który pachnie pomarańczą i smakuję ciepłą, rodzinną kolacją przy akompaniamencie papieru do pakowania prezentów, z widokiem na żywy, gęsty świerk. Takie święta lubię śnieżne, przyozdobione odświętną sukienką, złotymi bombkami i najbliższymi. Bez sztucznej przesady, zbytniej odświętności, czasem białym obrusie zachlapanym śledziem lub rozbitej bombce, nic nadzwyczajnego. W małej czarnej i łapciach, w wieczorowym makijażu i włosach przesiąkniętych zapachem smażonego karpia. Magii kolacji jedzonej przy jedynej w roku Pierwszej Gwiazdce. W tym roku Wigilia u nas małe dzieci, pies w domu i trzy pokolenia kucharek w małej kuchni. Bez porcelany na stole i zestawie sztućców do ryby, bez kieliszków do czerwonego czy białego wina, ale za to niezmiennie, odkąd pamiętam. Kochana zwykła odświętność, bezpieczna rutyna tradycji, która sprawia, że tak czekam na ten dzień w roku. Wtedy można rozgrzać się po pierwszych mrozach, przy światełkach choinkowych i mozolnie budowanej i funkcjonującej rodzinie. Za takie święta Święty Mikołaju dziękuję.
P.S. Przynieś mi, jak możesz, czas, w którym nie będę musiała już udawać zdeprawowanej, oschłej i zimnej panny, nazbyt wulgarnej dziewczyny, zawsze silnej i twardej, której nigdy słowa nie ranią. Czas, w którym będę mogła być krucha jak śnieżynki spadające z nieba, delikatna jak szron na szybach. Czas, kiedy będę kochana, kochana bezwzględnie jak dziecko.
