Do Ciebie

Do Pana J
Tak bardzo byłeś mi bliski, że zapomnienie o Tobie jest trudniejsze niż myślałam..
Nawet stos kartek o rozwoju człowieka nie pomagają, bo cały czas pamiętam.........
Twój uśmiech, kiedy patrzyłeś na mnie jak opowiadałam Ci o moim zakręconym życiu..
Twój śmiech kiedy Ciebie rozbawiłam.
Skupienie na twarz, gdy opowiadałam Ci o tym co mnie zabolało.
Kiedy mówiłam Ci te rzeczy, o których prawie nikt nie wiedział.
Twoją obecność przy mnie kiedy byliśmy razem.
Spojrzenia nieśmiałe i tą radość, którą wtedy czułam..
Pamiętam tak wiele..
Słowa, które padały i które wryły mi się głęboko w serce ..
I ta niepewność.
Czy powinnam się poddać i spróbować Ciebie raz na zawsze wyrzucić z mojej głowy, serca i trochę życia?
Wstawić kogoś innego i udawać, że Ciebie nigdy nie było?