Ode mnie

Do Ciebie,
Coraz szybciej robi się ciemno..
To zmiana czasu, a ja myślę, że zmiana czasów, że czasy zmieniają się na ciemniejsze, gorsze, przesiąknięte nienawiścią i podstępem.
Ostatnio nie potrafię spać, bo nocą pod moim łóżkiem chowają się złe postacie, które szepczą, że na świecie nie będzie już pięknie, a wiosna nie nadejdzie..
Mówią one, że po co się uśmiechać, po co się starać, przecież świat przybiera czerwono czarnych barw..
Nie mówię tego Tobie często, bo boję się, że się wystraszysz, jednak dzisiaj czuję, że muszę Ci to powiedzieć..
Cieszę się, że mam Ciebie..
W jakimś małym ułamku..
W jednej dziesiętnej lub setnej..
To mi troszkę pomaga.
Otulasz mnie słowami kiedy dla ludzi milczenie to też obelga.
Ludzie krzyczą ostatnio coraz głośniej, a ja coraz częściej się chowam i staram się odnaleźć siebie..
Myślę, że się pogubiliśmy wszyscy...
Żal, ból, izolacja... To wszystko jest ładunkiem wybuchowym, który nagle się uaktywnił..
Jestem łupinką orzecha, szybko ulegam sztormowi..
Boję się, że ten sztorm mnie pochłonie.
Jednak gdzieś tam wiem, że jesteś..
W tej ciemnej rzeczywistości, stałeś się ciepłem, który pomaga mi nie zamarznąć i popatrzeć na świat spokojnie z nadzieją, że jednak wszystko kiedyś będzie dobrze...
Ania.