...czyli co mogę (dla Ciebie) zrobić. Medytacja "Szusta"
"...założyciel zakonu jezuitów święty Ignacy Loyola, wielki mistrz życia duchowego, widział doskonale sens i cel życia człowieka. Widział też wartość przemijających rzeczy stworzonych. W swoich ćwiczeniach duchownych tak te sprawy ustawił. Cytuję:
a) Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją.
b) Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony.
c) Z tego wynika, że człowiek ma korzystać z nich w całej tej mierze, w jakiej mu one pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu
Stąd zasada tantum quantum – o tyle coś ma wartość i sens, o ile służy do osiągnięcia celu ostatecznego. Wspomnieliśmy wyżej czas jako podstawowe i powszechne doświadczenie przemijania. W czasie dzieją się wszystkie sprawy, które mogą służyć szczęśliwej wieczności. Ale sam czas? W pewnym domu zakonnym napisano w widocznym miejscu: „Nasz czas należy do Chrystusa”. I znów zastanawiamy się z perspektywy miłości. Bierzemy porównanie z miłością ziemską: dwoje zakochanych chce mieć jak najwięcej czasu dla siebie. Jeśli człowiek wierzy, że Bóg go kocha i sam stara się kochać, to wszystko, co robi w czasie, robi przez wzgląd na Chrystusa. Trzeba się zawsze modlić, a nigdy nie ustawać. Chodzi tu o stan modlitwy, o bycie w obecności Bożej. To może być stan stały nawet bez specjalnego natężania umysłu. Ale to, co nazwalibyśmy modlitwą czystą? Kochający i kochany chce też znaleźć czas tylko i wprost dla Jezusa? Dotykamy tu problemu modlitwy jako wyrazu miłości człowieka do Boga. Ile czasu poświęcamy wprost kochającemu Bogu? Mówi się o stracie czasu, o marnowaniu czasu… A czas przeznaczony na modlitwę nigdy nie jest zmarnowany, bo ten czas, to miłość, a nie pieniądz, jak chcieliby niektórzy. Jeśli modlitwa nie jest niedbała czy odklepana, to jednoczy nas tak ściśle z Jezusem, że już go nie pociąga przemijający grzech. „Gdy jestem z Tobą ziemia mnie nie cieszy, a utrapienia tego czasu nie są warte chwały, która już się w człowieku częściowo objawia” (por. 2 Kor 4,17)..." autor: Leon Knabit OSB
Tak - Ty!
Dokąd (tak) biegniesz Za czym tak lecisz Przed czym uciekasz "goniąc za wiatrem"*
Zaczekaj...
Nie wygrażaj Nie pomstuj Nie bój się
Człowieku... Stój!
Rozejrzyj się - po sobie Wszystko (czego potrzebujesz) W tobie - i wokół ciebie - jest Jesteś. Bo ktoś tego, nieustannie, chce
Tak! - to On!** (mówi)
Pragnienie (do Psalmu 95), marzec 2022
*J 3,8 ** Wj 3,8 oprawa gadana: o Adam Szustak (Medytacje wielkopostne #06. Pragnienie Boga) https://youtu.be/ulibwp2IZAU