Najdłuższy w życiu list do M.

Byłeś wszystkim, wszystkim czego pragnęłam.
Ukojeniem, ostoją i nadzieją, tak, nadzieją na to najlepsze, co spotka mnie w życiu.
Byłeś i nic poza tym się nie liczyło, nie miało znaczenia, poza tym, że jesteś.
Jak bolesne jest dziś słowo "jesteś" które wymawiam z trudem, bo nie wiem czy Nasza droga nie zginęła pośród rozczarowań, rozczarowań mną, nikim więcej.
I wydawać by się mogło, że Cię nie kocham, że Nasza miłość, taka, która trafia się raz w życiu, wypaliła się i bezpowrotnie odeszła - jak bardzo mylnie dziś postrzegasz rzeczywistość - bo nadal Cię kocham. Kocham i zawsze będę, bo pierwsza wielka miłość odciska się na duszy, na sercu i w pamięci. Nigdy nie ginie, a przynajmniej nie na tyle, by nigdy nie wrócić.
Mimo, że Cię straciłam, zawsze będę wracać do tego co między Nami, bo jak sam wiesz, nie byliśmy przypadkowi, ta miłość to wyjątek i nie pozostaje nic, prócz dziękowania Bogu, że mogliśmy ją przeżyć, bez względu na jej zakończenie.
Dzisiaj pozostało mi tylko moje szare życie, które bez Twojego - na giełdzie uczuć traci swoją wartość. A jeśli już mowa o wartościach, to nie znam drugiej takiej osoby, która posiada same te najcenniejsze - tak jak Ty. Pomimo gorzkich słów, jakie kierowałam w Twoją stronę, wiesz, że nie myślę tak i wiesz, że są nieprawdą. Potrafisz kochać, jeśli ktoś umie otworzyć Twoje serce i złagodzić każdy ból, lęk i niepewność, dajesz miłość na jaką mało kto zasługuje. Kochasz, jakby świat miał skończyć się w tym momencie i dajesz z siebie to, o co prosiłby każdy, wiedząc co go omija... Nie, nie myśl, że jesteś idealny, bo nikt taki nie jest, ale jesteś wspaniałym człowiekiem, posiadając te wady i te zalety jakie właśnie masz. Uwierz, bez tego wszystkiego nie byłbyś tym, kim dziś jesteś.
Pozostaje mi tylko podziękować, za każdy dzień, za uśmiech, za miłość i za całego Ciebie, za każdą kłótnię, za każdy wspólny poranek, za godzenie się po ciężkich słowach, za pocałunki i za Twoją namiętność (nie wiem czy jesteś świadom, ale gdy się kochaliśmy, oddawałeś mi całego siebie) za to wszystko dziękuję i przepraszam, za krzywdę i ból, nawet ten najmniejszy. P