Limeryki

Pewien pastor husycki z Kalnej
Był mistrzem miłości analnej
Przeciwni mu ewangelicy
W swojej kaplicy
Głosili tradycyjną miłość w pozycji horyzontalnej

Pewna czarnomarszokodowa z Biernej
Miała sutka stercz długości miernej
Klęła więc męska brać
Jak tu sutka ssać
Bo ssanie w kochaniu ma znaczenie niewymierne

Jeden taki ezopoezjofeel z Berety
Nasłuchał się o wnętrzu kobiety
I ofiarowywał jej liryki
Zamiast limeryki
Bo wnętrze wnętrzem i chędożenia tylko chce stety

Czarnomarszowa z Gilowic na Podbeskidziu
Modliła się na Matyski świętym odludziu
O zdrowie miłość chłopaka
I by nie dawał drapaka
Tylko każdej nocy był młotem udarowym w jej międzyudziu

O właściwościach zdroju - Józefiny z Rychwałdu
Wnet donieśli pragnącym uzdrowień Gietrzwałdu
Nim z Józefiny zdroju uzdrowień zaznali
To pokornie jej daru czekali
Aż skończy uzdrawiać pragnących ze wszystkich Barwałdów

Cztery wesołe licealistki ze Szewców
Poszły do szopy po śladach kierpców
W niej ślady w cud się ziściły
Się przemieniły
W czterech młodych pięknych *jebców

Szesnasty wiek słowacka Czadca
Kochał swoją żonę mąż i władca
Ta prawie świętą była
To i wymodliła
Kochał ją w dzień dwa razy, w tym od zadźca

OKOŁO FYRFL ERYK Z TAJEMNIC ALKOWY

Wchodzi
Wychodzi
W ścisku
Uścisku
Dochodzi

Post kresowy Żyd ze stanu Nebraska
Szmul Jorgenbaum bar Kapalaska
Choć o zacięciu filozoficznym
To w seksie prozaiczny
Kopulował po misjonarsku acz...na golaska

KORESPONDENCJA WŁASNA Z ITALII :)

Sześćdziesięcioletni Giuseppe z Florencji
Dni przypływu młodzieńczej potencji
Spędził radośnie w Livorno
W klubie porno
Nadrabiał zaległości w rui poróbstwie i dekadencji

3 szóstki
zęby
których mi brakuje

Pewien zoofil koneser z Frydlandu
Kochał się w strusicach Nandu
Założył ich dwie hodowlę
Cieszył się jak niemowlę
Aż tu nagle uciekł z jedną Emu do Katmandu

Moje królestwo wczoraj upadnie. Nieuniknionego nie uniknę. Zdzieram powietrze z płuc, czekając cierpliwie, aż mury mej duszy runą. Rozpadasz mnie Kochanie. Ściskałaś łzy dla mnie, trzymałem bezdech dla Ciebie. Wiedziałaś, gdy puszczę, odejdziemy. Rozpadasz mnie. Pozwól destrukcji wypełnić nasze życie. Zasialiśmy toksynę w krwiobiegu, wpłynęła w nas z pierwszym dotykiem warg. Twoje dreszcze na plecach ogarnął jad, sunąc moimi ustami wzdłuż rdzenia kręgosłupa. Straciliśmy przywilej szczęścia. Rozpadamy się oboje. Kochając się ostatni raz, bez uczuć, osuwaliśmy ciała z lodu. Noc nie była po naszej stronie, powstając z cienia, w cień obróciliśmy się. Rozpadasz mnie. Przywróć mnie do żywych świata.

Prócz łez prawdziwych i pieśni kalekich nic Ci o Mario dac nie jestem w mocy.Jaką ma wartosc dokonanie moje ? myśl uskrzydlona do niebios ulata:
;
jakze jej wiedziec to co ja czyniłam ? jakze jej objac całe moje zycie ???

Założył trzy doktorskie konta jeden taki ze wsi Portal,
A potem worek uczonych facjat się rozplatał.
Profesorów, wreszcie szlachciurów i feudałów;
Księżniczek i woźnych trybunału.
Wreszcie admin się wkurzył i całą tą bilokacje posprzątał.