Mięśnie dłoni muszą być wyćwiczone i dobrze rozgrzane, żebym mógł się swobodnie wyrazić. Żeby one mogły opowiedzieć coś za mnie. Bo dłonie mają swoją mądrość, jakby były prowadzone. I tak jakby prowadziły mnie. Wtedy muzyka uwalnia się sama i żyje już własnym życiem. A ja pozostaję sam.

To właśnie zrozumiałem, że jestem sam. I to jest wielki strach, ale to jest też źródło mocy. Wcześniej miałem zewnętrzne punkty odniesienia. Autorytety. Teraz już się na nikim nie podpieram.