To właśnie najbardziej mnie pociąga w zawodzie pisarza: daje okazję, by cierpliwi i pracowici przeciętniacy poddali korekcie własną głupotę i wycięli zbędne rzeczy, budując pozór inteligencji. Pozwala także szaleńcom wyglądać na normalniejszych od ludzi normalnych.

Rzeczywiste znaczenie języka wytrąca czytelnika z orbity utartej metafory i wprowadza w surrealistyczny świat dosłowności.

Najbardziej zaskakujące i satysfakcjonujące w tworzeniu postaci jest właśnie to, że one zaczynają tworzyć ciebie, ucząc cię tego i owego.