Śmierci nie rozdziela się jak majątku. Nikt nie idzie szukać smutku.

Zaczynam spłacać długi. Lepiej zacząć wcześnie, żeby jak najprędzej skończyć.

Tam gdzie powietrze zmienia barwę wszystkiego, życie przepływa, jakby było szeptem, jak gdyby było tylko szeptem życia...

[...] może wcale już nie wróci. Tak zaczynali wszyscy. Muszę iść tu, muszę iść tam, coraz dalej. Aż wreszcie odeszli tak daleko, że już nie wrócili.

Każde westchnienie to jakby cząsteczka życia, która się od człowieka odrywa.

Słyszałeś kiedyś skargę umarłego? -zapytała.
- Nie, doña Eduviges.
- Tym lepiej dla ciebie.

[...] nawet zwierzęta zdają sobie sprawę, kiedy popełniają zbrodnię [...].

- Tu nie ma się gdzie położyć - zauważyłem.
- Tym niech się pan nie martwi. Pan pewnie bardzo zmęczony, a zmęczenie to dobry materac do spania.

Droga pięła się pod górę i opadała w dół. Wspina się lub opada zależnie od kierunku, w jakim się idzie. Dla kogoś, kto idzie w tę stronę, droga biegnie pod górę, dla tego, co wraca - w dół.