W tym tomie znalazło się czterdzieści sześć jego tekstów – błyskotliwych, skrzących się ostrym jak brzytwa i wywołującym salwy śmiechu humorem. Ale czy to coś nietypowego dla Allena? Zdążył już nas przecież przyzwyczaić do swoich surrealistycznych pomysłów i  bohaterów takich jak ci, którzy pojawiają się także w tym zbiorze: szachistów niezdolnych do uzgodnienia, który z nich wygrał mecz; van Gogha, który – o dziwo – jest błyskotliwym dentystą; kobiet, które za odpowiednią opłatą podyskutują z klientem o literaturze; mężczyzn, którzy romansują z kobiecymi postaciami wielkich  klasycznych wielkich powieści; i wielu im podobnych, którzy niezmiennie wprawiają czytelnika w dobry nastrój.