Nowa Heloiza

W ten sposób zaczynam rozumieć, jak trudno jest poznawać świat, i nie wiem nawet, gdzie się trzeba umieścić, aby go dobrze obserwować. Filozof stoi zbyt od niego daleko, człowiek światowy zbyt blisko. Jeden widzi za dużo, aby myśleć, drugi za mało, aby osądzić całość obrazu.

Kiedy się wyprawia skazańca na śmierć, nie okazuje mu się już gniewu.

Zjednoczenie serc bowiem daje im prawdziwą szczęśliwość, wzajemne ich przyciąganie się nie zna prawa odległości – a gdybyśmy nawet pozostawali na dwóch krańcach świata, jeszcze by się nasze serca stykały.

Od dawna już spostrzegłem, że ludzi fałszywych cechuje wstrzemięźliwość, a zbytnia pogarda dla uciech stołu jest często oznaką pozornej tylko obyczajności i nieszczerości.