Księga niepokoju

Mam bardzo prostą moralność: nie czynić drugiemu ani dobra, ani zła.

Nie warto żyć.Tylko patrzeć warto. Patrzenie bez życia dawałoby pełnię szczęścia, ale jest niemożliwe, jak wszystkie rzeczy, o których marzymy.

Tak bardzo, bardzo pada. Moja dusza zwilgotniała od słuchania deszczu.

Są świnie, które brzydzą się własnym świństwem, ale nie uciekają przed nim z powodu tej samej skrajności doznania, która sprawia, że przerażony człowiek nie ucieka przed zagrożeniem. Są świnie przeznaczenia - jak ja - które nie uciekają przed codzienną banalnością, bo hipnotyzuje je własna niemoc. Są ptaki zafascynowane myślą węża; muchy, które idą po gałęzi, niczego nie widząc, aż znajdą się w lepkim zasięgu języka kameleona.

Tak samo i ja prowadzę powoli na spacer po gałęzi drzewa zwyczajności moją świadomą nieświadomość. Tak samo i ja prowadzę na spacer moje przeznaczenie, które idzie naprzód, chociaż ja nie idę; mój czas, który płynie, chociaż ja stoję w miejscu. Nic mnie nie ratuje przed monotonią oprócz tych krótkich komentarzy na jej temat. Zadowalam [...]