Informacja zwrotna

W tym pokoju poczucie winy to powietrze. Nikt o tym nie myśli, dla każdego jest oczywiste, jak oddech i krew. Odłącz alkoholika od poczucia winy, wyjdzie ci eutanazja.

Tak, wiem, cała ta historia wydaje ci się nieprawdopodobna. Po co miałbym to wszystko robić? Teraz już wiem po co. Zasłona musiała zostać zerwana, aby pokazać mi wszystko w całej okazałości. Depresja to inne określenie na prawdę, tato. Nic więcej, nic mniej. Tabletki mogą wyrównywać chemię w mózgu, chociaż epizody, kiedy je brałam... nieważne. Byłem jeszcze mniej mężczyzną, o ile to w ogóle możliwe. Idąc do Podkowy, jeszcze miałem nadzieję, że rzeczywistość jest inna. Że jest w niej coś, co nazywamy sensem i miłością. Ale niczego takiego nie ma. Jest tylko wielki dół. Znasz to miejsce, tato. Jesteś tam. Wydaje ci się, że bezpiecznie stoisz na krawędzi, ale już dawno spadłeś.

Dla ciebie to bardzo dobrze, że piłeś. Nigdy nie miałeś nawet czasu, żeby się nad tym zastanowić, rozejrzeć się. Zobaczyć, że czerń, pustka, smoła zawsze czają się w kącikach oczu, w rogach kadru. Są wszędzie, idą za nami, tato, bo właśnie z tego jesteśmy.

Wisiała przede mną taka kolorowa zasłona, a ja bawiłem się jej rąbkiem, jak zaciekawiony kot. Tylko że zasłona w pewnym momencie spada. Znasz ten termin – depresja, nie? Ale depresja to bzdura. W pewnym momencie człowiek widzi prawdę, a prawda jest pustką. Orientuje się, że wszystko, w co wierzył, było tylko narzędziem, które pomagało mu stać prosto i nie osunąć się w rozpacz z powodu bezsensu tego wszystkiego.