Grek Zorba

Oto prawdziwe szczęście! Nie mieć innych pragnień poza pracą, harować jak wół z dala od ludzi! Nie potrzebować ich, a mimo to kochać!

[...] kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadziunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! - wołam. - Sadzisz drzewo migdałowe?”. A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!”. „A ja - odparłem - postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch ma rację, [...]?

Na szczyt mogą prowadzić dwie równie strome i ryzykowne ścieżki. Działać tak, jakby śmierć nie istniała, i działać, myśląc w każdej chwili o śmierci, to chyba to samo [...].