Wydaje ci się, że zaszedłeś bardzo daleko i bardzo wysoko w poznaniu świata, a ty – nie wiedząc kim jesteś – po prostu nie ruszyłeś z miejsca.

Ty nie spożywasz faktów. Ty karmisz się czymś zupełnie innym.
– Czym?
- Własnymi wymiotami, które oczywiście też nie są faktami. Pożerasz własne wymioty, po czym je wymiotujesz, po czym je pożerasz, po czym wymiotujesz i tak w kółko, błędnie, obłędnie i bez końca. Te wymioty- tak jak i ty – nie mają prawdziwego początku. Te wymioty są tobą, a ty jesteś tymi wymiotami. Te wymioty są twoje, ale nie wzięły się z ciebie, wzięły się razem z tobą, jednocześnie ( w tej jednoczesności nie ma żywej [...]

Prawdziwie więc pomóc można tylko negatywnie, nie pozytywnie.

– Co to znaczy rozumieć?
– Nie wybielać. Nie oczerniać. Nie koloryzować.
– Co to znaczy?
– Nie wymyślać. Nie spekulować. Nie kombinować. Być faktem i konstatować fakty.

– Czym jest samotność?
– Samotność jest prawością. Samotność najpierw jest prawością, potem jest oczywistością. Jest naturalnym odsunięciem się od Iluzji. Jest uświadomieniem sobie Iluzji i naturalnym odrzuceniem każdej Iluzji. Jest stanięciem oko w oko z czarną dziurą. Jest przerażeniem i wyzwoleniem od przerażenia. Jest tunelem do życia. Nie zna smaku prawdziwego życia, kto przez tunel samotności się nie przeczołgał. Samotność najpierw jest tunelem do życia, potem jest całą bezgraniczną polaną życia.

Ludzie - nikt, ludzie – miłość, ludzie – słońca, ludzie – trójki, ludzie – bezdomni ( którzy, dlatego że bezdomni, wszędzie gdziekolwiek są, są u siebie w domu) – chodzą po świecie ludzi – Ja i mogą temu światu mówić o istnieniu innego, prawdziwego świata, ale na dobrą sprawę po cóż mieliby o tym mówić, jeżeli dobrze wiedzą, że jeden świat dla drugiego nie istnieje, choć obydwa światy są tutaj i choć jeden jest w drugim, nie ma przejścia od jednego do drugiego, bo pomiędzy nimi jest [...]

Obserwacja raka widzi tym samym, że rak nie może zostać unicestwiony raz na zawsze, lecz że musi być unicestwiany (zobaczony, demaskowany, obnażany) w każdej chwili, w której i z którą zmartwychwstaje. Bo nie ma prawdziwego końca to, co nie ma prawdziwego początku. Nie umiera prawdziwie to, co prawdziwie nie urodziło się. Bo gdyby prawdziwie umarło, prawdziwie narodziłoby się do wiecznego, faktycznego, żywego życia. Wtedy raj byłby rakiem. Tego rak nigdy, po wszystkie czasy, nie doczeka się.

Każdy prototyp, archetyp, model, wzór do naśladowania, do powielania, do powtarzania, każdy ideał jest obłudą, hipokryzją, gwałtem zadawanym temu, co jest tu- i -teraz, w tym sensie, że odciąga uwagę należną temu, co jest tu - i - teraz, a więc uniemożliwia zobaczenie i zrozumienie tego tu – i—teraz. Wtedy to prowadzi się podwójne życie, czyli w ogóle nie żyje się. Jest się pomiędzy niezobaczonym, nieusłyszanym, nieprzeżytym tu, a idealnym, nieosiągalnym, bo nieistniejącym, bo wymyślonym tam. Czyli jest się [...]

Ale wróćmy do ciebie, który siebie nie znasz. Wróćmy do ciebie, bo to ty tutaj jesteś jedyną ważną osobą. Bo to ty cierpisz. Człowiek- nikt jest tu tylko dla ciebie. Nie możesz zmienić się. Ty, jako ty, z niczego, co twoje, nie chcesz zrezygnować. Nawet ze swoich kolców. Ty byś tylko chciał, żeby cię one nie kłuły. Innych natomiast ludzi one mogą kłuć, byle ciebie nie. Ciebie, to znaczy też niekiedy wszystkich tych, których nazywasz swoimi bliskimi: rodzinę, przyjaciół i tak dalej. Kiedy wnikniesz w to głęboko, [...]

Istotą wymysłu jest to, że wymyśla sam siebie i że musi manifestować się, bo po to wymyśla się. Wymyśla się, żeby manifestować się, manifestuje się, bo wymyślił się. Przyczyna i skutek pojawiają się jednocześnie, bez kolejności. Skutek przyczyny jest jednocześnie przyczyną przyczyny, a przyczyna skutku jest jednocześnie skutkiem skutku. Przyczyna jest skutkiem i odwrotnie. Koło nie otwiera się ani się nie zamyka, lecz wtacza się od razu zamknięte. Pomiędzy przyczyną a skutkiem tkwi czas, to znaczy fabuła, historia, pamięć, telegraf bez drutu, za pomocą którego przyczyna i skutek wzajem kontaktują się, żeby pocieszać się, żeby oznajmiać sobie, że wszystko gra, niekiedy trochę nie gra, ale to przejściowe, w każdym razie postęp jest, postęp postępuje.

Ponieważ jest to układ zamknięty, wszystko, co jest poza tym układem, jest dla niego absolutnie nieistniejące; istnienie czegoś innego jest absolutnie niemożliwe do wyobrażenia, gdyż wyobraźnia, będąc jednym z elementów tego układu, jest w nim zamknięta, jest swoją własną więźniarką.

Nie staraj zmienić się, bo nie zmienisz się. A dlatego nie zmienisz się, bo nie możesz zmienić się. A dlatego nie możesz zmienić się, bo naprawdę to nie ma w całym tobie i nie może być tej intencji, żeby radykalnie, od samych korzeni zmienić się. Ta chęć zmiany twojego życia, która pojawia się od czasu do czasu w jednej z twoich myśli, jako jedna z twoich myśli (nigdy wtedy, kiedy jest ci dobrze, zauważ to, a tylko wtedy, tylko niekiedy wtedy, kiedy jest ci źle, kiedy cierpisz) nie ma nic wspólnego z tym, co można [...]

Nie możesz zobaczyć, że nie możesz wskoczyć na samego siebie. Gdybyś mógł to zobaczyć, równałoby się to temu, że wskoczyłeś na samego siebie.

Dać się ogarnąć przez stan obserwacji znaczy zaobserwować, że nigdy nie obserwujesz czysto, nago, bez oceny, znaczy zdać sobie sprawę, że tego po prostu nie potrafisz, znaczy zdać sobie sprawę, uświadomić sobie, że nie potrafisz niczego obserwować w oderwaniu od siebie, znaczy zaobserwować, że zawsze oceniasz wszystko, co obserwujesz, i że zawsze wybierasz ocenę i – co za tym idzie- postępowanie dla siebie najkorzystniejsze, choćby bardzo iluzorycznie wyglądało niekiedy, że jest inaczej, na przykład, że dla kogoś czy dla czegoś poświęcasz się. Nazywając to poświęceniem, już dekorujesz się, już przypinasz sobie order do klapy marynarki, już masz swoją zapłatę. Poświęcasz się dla kogoś lub czegoś, bo to właśnie najbardziej ci odpowiada; tak to oceniłeś i tak postąpiłeś; doprowadziłeś do wyboru i wybrałeś. Postępujesz zawsze tak, jak oceniasz, a oceniasz zawsze i zawsze dla siebie najwygodniej, najbezpieczniej lub najchwalebniej, lub jeszcze inaczej, ale zawsze dla siebie najkorzystniej.

– Są sprawy, których nie oceniam.
– Zaobserwuj, że nie oceniasz ich dlatego, że najkorzystniej jest ci właśnie ich nie oceniać. Zaobserwuj, że ocenić te sprawy, których nie oceniasz, byłoby dla ciebie czymś bardzo niewygodnym, bardzo niezręcznym, nieprzyjemnym, byłoby czymś, co mogłoby tak mocno tobą potrząsnąć, że mógłbyś zlecieć ze stołka, krzesła, fotela, szezlongu, katedry, tronu czy podróżnego worka, gdzie najwygodniej jak to możliwe ustawiłeś się, usadowiłeś, ułożyłeś. Byłoby czymś, co [...]