Balzakiana

Każdy, kto spędza życie na tworzeniu jakiejś idealnej maski, gładkiej powierzchni bez jednego pęknięcia, image'u-monolitu, jest trawiony przez sekretną chorobę, z którą przed nikim nie może się zdradzić. Zacny ojciec rodziny sobotnie popołudnia przesiaduje w kasynie, przegrywając znaczne sumy do dziewczęcia z Warki w opiętym lycrowym kostiumie króliczka; arcybiskup w porze poobiedniej drzemki wisi w salonie „Domina”, przywiązany do krzyża i biczowany czerwonym pejczykiem; prymus niby to przypadkiem odsuwa krzesło mniej lotnej koleżanki, tak że ona wali się na ziemię, po drodze zawadza głową o rant ławki i zakrwawia parkiet; który jest własnością państwową; nawet pani profesor z akademii muzycznej, sprawa opisywana i filmowana, tnie się żyletką dla sobie tylko wiadomych spełnień.

Dbanie o image jest zajęciem czasochłonnym. Dbanie o image, kiedy się prawie nie ma pieniędzy, graniczy z cudem i pochłania dwadzieścia cztery godziny na dobę.