Żaden ojciec kaznodzieja tak nie grzmi na kobiety, jak człek oświecony, gdy w chwilach cielesnego przesytu chce oczyścić myśli z kobiecego ducha tkliwości, fałszu i mętu.

Z wszystkiego, czym kobieta obdarza, tęsknota jest jedynym czystym jej darem.

Serce kobiety doznaje w życiu więcej zawodów niźli jej nerwy. Ale te ostatnie bywają dla niej bardziej nieukojone.

Są myśli, słowa nawet, które trzeba koniecznie głośno wypowiedzieć, aby nas straszyć przestały.

Młodość nie powinna na naukę do grobów schodzić. To nie jest szkoła życia.

Literatura młodych jest jak młode wino. Cały smaczek w pierwszej fermentacji.

Króle tym okrzepłej na tronach siedzą, im gorliwiej pląta się u ich nóg chwalca z gęślą.

Kobieta ma wprawdzie duszę, jak nam kościół wierzyć każe, lecz duszę swego stada, moralność atmosfery, jaka ją otacza, a zmysły swych wielbicieli.

Cierpliwość i praca jednych uszlachetniają a drugich wzbogacają.

Jesteśmy albo bohaterami, albo nicponiami; charakterów średnich, na których głównie spoczywa budowa społeczna, mamy bardzo mało.

Tyle tylko wart przyjaciel w życiu, że się człowiek czasem z sumieniem własnym głośno i jawnie rozmówi.

Kobiety są jak żuki: składają najpłodniejsze nasiona w to, co próchnieje i gnije.