Cierpliwość i praca jednych uszlachetniają a drugich wzbogacają.

Jesteśmy albo bohaterami, albo nicponiami; charakterów średnich, na których głównie spoczywa budowa społeczna, mamy bardzo mało.

Tyle tylko wart przyjaciel w życiu, że się człowiek czasem z sumieniem własnym głośno i jawnie rozmówi.

Kobiety są jak żuki: składają najpłodniejsze nasiona w to, co próchnieje i gnije.

Bywają dwa rodzaje ministrów finansów: jedni odchodzą w hańbie, a drudzy - we właściwym czasie.

U nas nieraz tak bywa, że im co mniej święte, tym więcej poświęcone.

Próżność - to najżałośniejsza postać miłości do ludzi, którą, gdy nie stać nas na samych siebie, każe nam żyć nie tyle dla drugich, ile przez drugich i w oczach drugich.

Majestat śmierci jest taki, że ten, kto dobrowolnie umiera za coś, ma zawsze rację.

Książka i możliwość czytania, to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji.

Jedyny dramat człowieka to brak stosunku do wieczności, do tajemnicy bytu.

Jakby cierpienie uczyło, to Polska byłaby jednym z najmędrszych krajów świata.

Interes, władza, maszyna - te rzeczy nie widzą człowieka, potrzebują tylko masy.

Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak jakby naprawdę nie byli dla tego świata.

Codzienną pracą twoją możesz wszystko dobre na tym świecie zepsuć i wszystko złe naprawić.