Mamo Kochana, chociaż już jestem duży
I do codziennych czynności Cię nie potrzebuję
Codziennie zasługujesz na bukiet z kwiatów róży
Do Ciebie podziękowania te adresuję

Dziękuję za jajecznicę i przepyszne ciasta
Za ustępowanie moim pomysłom i za cierpliwość
Za wycieczki do lasu i na lody do miasta
Za naukę co to znaczy wrażliwość

Za to, że zawsze chciałaś mi kawałek nieba przybliżyć
I ochronić mnie przed światem zewnętrznym
Te podziękowania mogę x-razy mnożyć
Bo jestem Ci bardzo wdzięczny

Żyj i patrz z optymizmem do przodu
Korzystaj z wolnych chwil i odpoczywaj
Podróżuj od wschodu do zachodu
I każdy dzień dla siebie wygrywaj :*

Matko Ziemio, w woalu otoczonym słońcem
Twoje włosy jako rzeki jasnością tętniące
Skórę masz delikatną, niczym kwiat jabłoni
Z Twego łona powstaliśmy, z boskiej dłoni

Ty w drzewie oblicze milczące skrywasz
W chwilach trudnych z miłością przybywasz
Ciebie w twarzy zmęczonej rodzicielki odnajduję
Jakież masz serce łagodne, tego nie pojmuję

Matko, która czuwasz nad domowym ogniem
Sprawiaj, niech nadzieją zawsze mocno płonie
Oddalaj od nas smutki i zmartwienia
Przejawiaj w nas przez swe trwanie - głęboki sens istnienia

Mamo moja kochana!

Najtrudniej jest zawsze zacząć, żeby nie było zbyt infantylnie, ale też bez wielkiego patosu. Gdybym był pieśniarzem, zaśpiewałbym Ci fragment piosenki Violetty Villas: "Mamo, w sercu Cię kołyszę. List do Ciebie piszę...". No bo piszę, choć nie wiem, czy go do Ciebie wyślę, bo gdzie Cię tam w tych zaświatach odnajdzie posłaniec przesyłek i dobrych wiadomości?... Kiedy miałem pięć, może sześć lat i biedronkę na dłoni, to Ty nauczyłaś mnie tego magicznego zaklęcia, które brzmiało: [...]

Moja najukochańsza Mamusiu!
Jesteś miłością mojego życia, najlepszą przyjaciółką, "moim bijącym serduszkiem", dzięki któremu żyję oraz wypełniam swoje rodzinne i zawodowe obowiązki. Jesteś jak bukiet kwiatów, który już dawno został zerwany, ale nigdy nie zwiędnie, lecz zawsze będzie piękny, świeży, pełen kolorowych barw i soczysty. Jesteś jak promienie słońca, które rozjaśniają mój każdy ponury dzień oraz dodają nadziei, otuchy, siły i energii do pokonywania przeciwności i trudów codzienności. [...]

Mamo! Jak dobrze, że jesteś i zawsze mogę spotkać się z Tobą – poradzić, porozmawiać, powspominać, posłuchać, co Cię boli. Dobrze, że mamy swój zakątek wspomnień. Odkurzmy go dzisiaj.
Jestem Ci wdzięczna za wszystko, czego mnie nauczyłaś, za miłość do świata, szacunek do innych ludzi, zamiłowanie do czytania, za wrażliwość na piękno przyrody. Dzisiaj wiem, ile musiałaś natrudzić się, by nas wychować. Ile razy byłaś zmęczona, niewyspana, załamana, chora… Ile problemów Ci sprawialiśmy, ale mimo to [...]

Za tarczę, którą dla mnie byłaś,
Od złego świata szczelnie chroniłaś.
Na plaży krem z filtrem wycierałaś,
Pszczoły i osy wszelkie odganiałaś.
Na deszczu byłaś mi parasolem.
Podczas burzy piorunochronem.
Gdy zasnąć nie mogłam liczyłaś owieczki,
Gdy byłam znudzona czytałaś bajeczki.
Gdy chora się czułam kołdrą okrywałaś
I ciepłym rosołkiem mnie rozgrzewałaś.
Za to wszystko i wiele więcej.
Przyjmij mamo mą miłość w podzięce!

Kochana Matulu, dawno nie pisałem, nie myśl tylko sobie że już zapomniałem.
U nas wszyscy zdrowi i w naszej rodzinie, nie martw się już o nas, czas do przodu płynie.
Żyje się nam nieźle, nie mam co narzekać, dzieci wyszły z domu, trza na wnuki czekać.
Czy pamiętasz mamuś chudzinkę Anusię? Już znalazłam męża i ma z nim córusię.
Ja zdobyłem zięcia i prześliczną wnusię.
Kasiulka się uczy, no jeszcze studiuje, tam gdzie nasza Benia, Też pięknie maluje.
Ewuś już na swoim zakład otworzyła zawsze była dzielna i o tym marzyła.
Ma już dwóch urwisów i cieszę się z tego, a gdy będzie trzecie, nie będzie nic złego.
Doczekałem się już tej emerytury, teraz już wystarcza, by zakleić dziury.
Pochowałem brata a Twojego syna, pękła między nami ta braterska lina.
Nie mogłem nic zrobić w wódce była wina..
Nie chcę Cię zamartwiać ziemskimi sprawami, jak będą kłopoty, rozwiążemy sami.
Nie będę się teraz dłużej rozpisywał, będę coraz częściej w odwiedzinach bywał.