Czasami życie nie ma sensu, czasami nabiera kolorów, czasami zapomina o samoistnieniu i podąża smutkiem i weselem innych. Chcąc zapomnieć o swych błachych problemach zatapiam się w rytunę i odległe marzenia, by nie ugrząść w szkolnej ławie, powtarzając ten sam rok. Codziennie od nowa przenikam skorupę swej osobowości, nabieram pewności na lepsze jutro oraz czekam na chwile, które dawno już sobie wyśniłam.