Droga wybiega zawsze w przód,
spod progu, gdzie początek ma.
Odeszła już daleko tak.
Podążać za nią ile sił
muszą ochocze stopy me,
aż dojdzie na rozległy trakt,
gdzie celów wiele splata się.
A stamtąd kędy? Nie wiem, nie.

[...] kiedy się strasznie chce pić, niewiele przecież pomoże stanąć pod olbrzymim dębem i czekać, czy przypadkiem jakaś kropelka nie kapnie ci na wywieszony język.

Dawne dni przeminęły. Średnie dni przemijają. Świtają dni nowe.

Gdy jednak wszystko zależy od przypadku, musimy temu przypadkowi zaufać.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają, zasługuje na życie. Czy możesz ich im obdarzyć? Nie bądź tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci. Nawet bowiem najmędrszy nie wszystko wie.

Nieśmiertelność to nie dar, lecz przeznaczenie, które musi się wypełnić.

Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać, że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

- A więc nie ma już ratunku? - spytał Frodo rozglądając się gorączkowo. - Jeżeli się ruszę, zobaczą mnie i pochwycą. Jeżeli tu zostanę, przyciągnę ich do siebie. Aragorn położył mu rękę na ramieniu - została jeszcze nadzieja - rzekł. - Nie jesteś sam.

Lecz czas naszego życia jest krótki, a nasza nadzieja i siła szybko więdną.

Od nas zależy tylko użytek, jaki zechcemy zrobić z darowanych nam lat.