Nie potrafiła nie pójść, choć wiedziała, że tak byłoby dla niej o wiele lepiej gdyby odpuściła.Ale nie umiała.Nauczyła się tego uporu od niego.Stała i słuchała jak składa przysięge małżeńską.Chciało jej się płakać.Czuła,że traci Go.Nie na dzień czy tydzień lecz na zawsze.Skutecznie ukrywała emocje,tłumiła krzyk.Zauważyła Jego spojrzenie.Wystarczyło.Wiedziała,że choćby miała cierpieć latami nie będzie żałować że przyszła.Odpowiedziała uśmiechem na Jego usmiech.Uśmiech tkwił na jej twarzy cały czas.Wiedziała ile to dla Niego znaczy, że jest obok,że akceptuje Jego związek.Nie ważne było ile za to zapłaci.Ważne było to,że choć przez chwilę był prawdziwie szczęsliwy. < 3

wiesz kiedy będzie koniec ? Gdy nie będę odczuwać chęci napisania do Ciebie, gdy wkońcu wykasuje Twój numer. Kiedy przestane się na ciebie patrzeć, gdy nie będę chodzić w miejsca gdzie mogę Cię spotkać. Kiedy Cię zobaczę nie będę czuć 'tego w środku',gdy minę Cię nie przewiną mi się wspólne chwile. Kiedy przejdę obok i pomyśle ,skąd ja Go znam ?,. Nawet nie wiesz jak bardzo pragnę tego końca, który nigdy nie nastąpi..

Twój widok do tej pory powoduje u mnie totalne rozbicie. Rozpadam się niczym stłuczone lustro. Jego rozbite kawałki są jak nasze wspomnienia- boleśnie ranią. Może nie na 7 lat tylko do kolejnego razu..

07.04.2012

Weszła drugi raz do tej samej rzeki... Już nie mogła tego nazwać błędem, przypadkiem czy przeznaczeniem. To był jej świadomy wybór. Sama sobie skomplikowała życie, ale musiała spróbować..

wakacje 2011r.