Można było wprost widzieć na jej twarzy, jak szybko przebiegają myśli na podobieństwo chmur czy hufców rycerzy.

Sam poeta mógł znosić obojętnie najgorszy głód. I gdyby był wolnym człowiekiem, położyłby się po prostu, naciągnął koc na głowę i czekałby bez trwogi na wprowadzenie nowego systemu organizacji warunków bytowania ludzkości.

Wyrwano mu z serca najdelikatniejsze kwiaty i rzucono na ziemię jak wstrętne trujące grzyby.