:) niebo- jako szczęście które chciano by posiąść, uniesienie duszy, wyżynne loty..
patrzenie przez łzy- patrzenie przez pryzmat wspomnień z utęsknieniem i smutkiem... za tym co nie zawsze malowało uśmiech... ale w gruncie rzeczy dawało szczęście i niejako spełnienie, tęsknota za pięknymi chwilami.
żałość nielota- jak już wspomniałam ogromny smutek i jednocześnie żal do samej siebie, żąe nie potrafię latać tak jak kiedyś... niczym zraniony ptak we wspomnieniach zanurzona łzą spoglądam w niebo...

;)

Tak, że pragnie się wybić ze swojego żałosnego życia i poczuć szczęście, potrafić latać przez życie bez obaw. I druga strona... Po prostu, dosłownie, chciałby być ptakiem :) Marzy mu się doświadczenie takiej wolności.

Brodaczu :) a jak Ty je odbierasz?

Nielot... Tak... Eh... Te Haiku, tyle interpretacji :)

Ale nielot czasem nie wie
że z lotnych się wywodzi..

Tak mi się skojarzyło "Przebudzenie" A. de Mello
Pozdrówki :)

Cudownie u Ciebie tak...
I bardzo zyciowo..

Dzięki Koraliczku :)
Uśmiechem pozdrawiam. :D

Piękne jak zwykle :)
Pozdrawiam.

:)

Ha ha, ale ja lubię ryby :)))