W tej myśli jest coś zapożyczonego z domów , w których osobowości nieprawidłowe pod płaszczykiem powołania wychodzą do społeczeństwa , gdzie pod skrzydełkami intryg z kolei , bardzo podobnych do tych które bywały na porządku dziennym w haremach osmańskich sześćset lat temu , straszą wyważone emocje bezkarnie . Czy to snobizm , być może tylko egocentryzm ,
Jak to możliwe nasuwa się na usta pytanie
Myśl tak bardzo romantyczna i taki afront
A może jest ona tylko rozwiązłym sloganem ukrywającym się za koszykiem skradzionych malin , Balladyny.

ach Ty romantyku :) znakomite haiku, serdeczności :)

Godne ideoligicznie uzasadnionej polityki miłosno wibracyjnej !!!

Niewymiernie szczęśliwy jest taki dom. Piękne słowa.

W komentarzach jeszcze brakuje troski o warstwę ozonową i niepokoju związanego z zagrożeniem pożarowym. ;)
Bardzo ładny tekst.
Pozdrawiam. :)

Szczęśliwy ten dom, gdzie gości miłość, wzajemne zrozumienie, zaufanie i szacunek.. :)

Szczęście to dziwny stan
nawiedza domy bez względu na status
a i z elektryfikacją nie ma nic wspólnego
bo było znane na długo przed nią
:)

Cudowne, i takie wymowne ;)

i serca - gorące...

;)
tylko ironizowałam ,
uwielbiam nastrojową scenerię
przesadnie , nawet w porze obiadu ... no choćby plener , niekoniecznie w styczniu i wcale się tego nie wstydzę
Ale może być też tak ,że sztuczny nastrój nam przysłania pragmatyzm , bo tak naprawdę kochamy platonicznie tylko snobizm