jeśli nie poświęcisz się dla swoich marzeń
twoje marzenia Cię poświęcą

Mówią, że ludzi skusić łatwo,
igrzyska dać, obiecać zboże;
to jednak kwestia charakteru:
masz go - nikt łatwo cię nie zmoże...
Wystarczy przyjrzeć się Naturze
(szczególnie, gdy w pogodzie bieda),
gdy liść się mocno drzewa trzyma
i silny wiatr mu rady nie da.

Na beret żołędzia kasztan miał chrapkę,
Od dawna marzył, by też mieć czapkę.
W berka z nim zaczął niby się bawić,
Chciał go podstępem beretu pozbawić.
Żołądź uciekał, wpadł w kopiec kreci,
Zgubił niezdara piękny berecik.
Kasztan go znalazł, cicho zdjął butki
I zaniósł do swej kłującej skorupki.
Wszystko to z dala widziała szyszka
Doniosła koledze na tego opryszka.
Kasztan ze złości robił złe minki,
Nieprawda! - krzyknął -
Ty się urwałaś chyba z choinki!
Wrócił, odsunął skorupki połowę,
Berecik [...]

Miłość - subtelna i delikatna,
czasem człowieka nieźle trzepnie,
wywróci świat do góry nogami
i na właściwe miejsce wepchnie.

Przekonany o własnej wielkości
Tkwił w tym złudzeniu od dawna
I nie o wzroście tu mowa
Ale o pewności, co do
Wszelkiej swej doskonałości!
Niepomny, że takie cuda
Gdy, coś co jest małe
Może się wydać duże
To tylko iluzja!

Nie przychodź
jesienna pani jeszcze
nie mam kaloszy ni parasola
a ty wpraszasz się
zimnym deszczem...

a jeśli już musisz
to przynajmniej dreptaj powoli
w moim ogródku mały jeżyk
ze ślimakiem chce poswawolić...

Natura lato odwołała
(lubi zachować się jak człowiek),
teraz (po ludzku) nas oziębi
do samej serca głębi.

Niektórych takie priorytety;
Prawić bzdety;
Do kobiety;
Niestety.

Jeśli natura nam figiel płata
I niebieską pełnię księżyca
Zsyła!
To czy prawdą jest, że
Subtelniejszy niż zazwyczaj
Jest wilczy śpiew
Do księżyca?
Podobno też w taką noc
Białe Damy opuszczają
Ramy swych obrazów
Z niebieskimi smugami
Na sukniach i twarzach!
Nie do końca jest pewne
Ale podobno duchy
W są także bardziej
Niebieskie i przyjacielskie
Oraz mniej skore
Do głupich żartów!

Napisała wiersz jak umiała
Co jej serce dyktowało
Nieopacznie swój wytwór
Przyjaciółce pokazała!
I usłyszała
-to zmień...
-tamto popraw...
-ja bym dodała...
-to wytnij, albo przestaw...
A ona poprawiała, zmieniała
dodawała, wycinała...
Z wiersza jakaś dziwna
Szarada nie do rozwiązania
została
A na końcu usłyszała
-Ależ mnie zainspirowałaś!

Jeśli historia kołem się toczy
(jak często powtarzamy),
czemu tak boli, gdy o jej ostre
kanty się obijamy?

mamo, wiesz
chciałbym mieszkać w domu z papieru

taki by ciągle przeciekał

to dom na suchą porę
mógłbym pisać po dachu
i wszystkich ścianach
kartki za bardzo są rozproszone

potrzebowałbyś chyba kilka domów

tego nie wiem
dopiero się zastanawiam

Siedzę w koncie
Patrzę na Cię

Może i nie mówię wiele
Ale za to w głowie
Myśli mielę

Z tych świateł nocnych
Co nie za wiele
Najbardziej te od zegara kojarzę

Czas odmierza
Jakbym się spieszyć miał zacząć

Cyfry zmienia
Jakby miał coś do powiedzenia

Z przeprowadzek
najbardziej lubię

Tą jedną
Do Twojego serca