Fraszki

w dupie mam plusa
od omnibusa
wolę minusa
od homunkulusa

W dobry tonie betonie
jest nie mówić: be, to nie
gdyż to w złym tonie
gdy myślenie twe tonie

Kiedy żona i mąż wracają z pracy
Ich dzień zaczyna toczyć się cacy
Przychodzi chwila że się przebierają
Czyli chwila w której się rozbierają
Mąż kumaty żonie nie przepuści
I żona mu nie odpuści i dopuści
Jedno ciało pod drugim żwawo fika
Kot więc prędko na kwietnik zmyka

Nie pojmuję tego wcale...
Toż to był serdeczny palec.

I znowu Ciebie tak bardzo wypieszczę
Rozkosz Twą Twymi usty wywrzeszczę
Łóżko wyskrzypi nasze patataj patataj
Niebo się otworzy czyli ud Twoich raj
Niebiosa też otworzą zobaczą czym być
Bogu pokażemy jak zbawieni mają żyć

Wprawdzie mąż zdrabniał w cycuszki,
Ale nie były to byle jakie wydmuszki.
Podhalanki ogromne owalne balony,
Godne Podhalanina jedynie żony!
A i orzechy pośladkami rozłupała,
Gdy wigilijne ciastka przygotowała!
Mądra, młoda, piękna, i talenty skupia,
Temuż w dóbr administracji u biskupa.

Fraszka, to krótki wesoły utwór rymowany,
Aby smutek z człowieka został przegnany.
Tak! naprawdę utwór to bardzo krótki
I do pełni szczęścia już nie trzeba wódki.

Czasem wymykam się z twoich czułek Broniu
Bo jednak muszę zadać owsa naszemu koniu
Jeszcze muszę wypuścić w pole kury i gęsi
Po czym wracam do zdroju twoich piersi
A i w pośladkach swoją złożę czule głowę
Miłość co czytelnikowi zapiera dech i mowę

Uchylone okno,
szum deszczu na dworze...
Krople delikatnie stukają o parapet,
w pokoju mrok, na dworze noc,
a ja siedzę zawinięta w ciepły koc...

Śmiej(lej)
przy(tul)
mnie

Ojcowie! Jedynie synów płodzicie a nie sadzicie.
Ziemia potrzebuje drzew i tlenu.
Ile drzew zasadziliście?

Nawet niebo mam inne...
Tylko Słońce świeci mi i Tobie