Wśród gwiazd na pewno jest ciekawie,
rosną na granatowej trawie.
W ogonach pełnych lamety
wzlatują nad nimi komety.
Na gorące słońca zważają,
czeluście czarnych dziur mijają.
Wnet zahaczą o blask księżyca,
aby ziemi przyjrzeć się z bliska.
Gwiazdy rosną i promieniują,
czystą poezją emanują.

Dotknąć swych marzeń zaklętych
w kropli barwnej tęczy.
Słyszeć szepty tajemnicze
w morskiej muszli skryte.
Ujrzeć gwiazdy w czyichś oczach
co śnią się po nocach.

Czy znacie takie pary,
co to najpierw piękne,
klamrą jedności spięte,
ciągle razem, żyją w bliskości,
lecz gdy żyć im przychodzi
w codziennej szarości,
szybko kończy się sielanka?
Chadzają wtedy z dala od siebie.
Razem bywają przez chwile,
lub zmiennie, raz z przodu,
a raz w tyle.
A później ...
rozchodzą się bez powodu,
a ty szukasz ich wg kodu:
kolor, wzór, długość, dzianina.
Znajdujesz, lecz każda jest inna.
Były pary, prały się w mydle.
Po praniu nagle zostały single.
W życiu podobnie...
wiele w praniu wychodzi,
częsty brak zgody i ładu.
Ważne jednak, by nie brać
z nieszczęsnych skarpet przykładu.

Gdy woda sodowa uderza do głowy
i robi bufona z człowieka,
zachowaj spokój, użyj żartu,
nabierz powietrza, przeczekaj.
Nadęcie minie wraz z urzędem.
Czas trawi tytuły i fotele.
Ze szczytów schodzi się niestety,
czy będą czekać przyjaciele?

Lato się nam kończy,
więc wypijmy...

za włosy rozwiane na wietrze
za usta kobiet roześmiane
za poetów i ich wiersze
za ogniska i gitary rozśpiewane

i powróćmy do młodości
wspomnień, młodzieńczej radości...

Nic mnie już nie kręci,
niewiele mnie cieszy,
jestem w takim wieku,
że nie chce się grzeszyć.

Spotkajmy się o północy
Pod osłoną nocy

Tam gdzie jest granica

Dzisiaj nie ma
Jutra nie ma
Między czasami
Między dwoma dniami

Spotkajmy się [...]

Wieść zelektryzowała miasto stołeczne Warszawę
O wydarzeniu co przyniosło jej wreszcie europjską sławę
Patrol straży miejskiej spytał uchodźcę co tu robisz waść
Odpowiedział że chce nad Wisłą kozy paść
Ze Stambułu przywiózł też wełnę moherową
Na zimę ubiorze wszystkie pomniki na tęczowo

Niedługo będziesz gorszym sortem
Katolikiem zdecydowanie felernym
Gdy przed trzydziestką nie okżesz się
Przynajmniej jednym rozwodem kościelnym

   Była kiedyś Agnieszka…
   Moje imię do dzisiaj
   Na Jej ustach mieszka.

   O Basi lepiej nie wspomnę.
   Kiedy wreszcie o Niej zapomnę.

   Tereska pisała do mnie długie listy…
   Tereniu – dziś czekam na list – przyślij!

   Joleczkę kochałem naprawdę [...]

Coś drgnęło...
powietrze falą wezbrało,
tąpnęło
jakby tego było mało
walnęło.
Niebo ziemi pokłon dało.
Zaczęło
gromkiej burzy koncert śmiało.

Sztywne kołnierzyki
mają takie kajeciki
w których zapisują
kogo podkablują
uprzejmie donosząc
i cichutko prosząc
o podwyżkę o awans
potem cicho siedzą
udają że nic nie wiedzą
szybciutko oczkami mrugają
i pochwały dostają

maki - kilka dni czerwone
czerwienią rozżarzone
łąki pola rozpalone

na ustach utrwalone