Przekonany o własnej wielkości
Tkwił w tym złudzeniu od dawna
I nie o wzroście tu mowa
Ale o pewności, co do
Wszelkiej swej doskonałości!
Niepomny, że takie cuda
Gdy, coś co jest małe
Może się wydać duże
To tylko iluzja!

Nie przychodź
jesienna pani jeszcze
nie mam kaloszy ni parasola
a ty wpraszasz się
zimnym deszczem...

a jeśli już musisz
to przynajmniej dreptaj powoli
w moim ogródku mały jeżyk
ze ślimakiem chce poswawolić...

Natura lato odwołała
(lubi zachować się jak człowiek),
teraz (po ludzku) nas oziębi
do samej serca głębi.

Niektórych takie priorytety;
Prawić bzdety;
Do kobiety;
Niestety.

Jeśli natura nam figiel płata
I niebieską pełnię księżyca
Zsyła!
To czy prawdą jest, że
Subtelniejszy niż zazwyczaj
Jest wilczy śpiew
Do księżyca?
Podobno też w taką noc
Białe Damy opuszczają
Ramy swych obrazów
Z niebieskimi smugami
Na sukniach i twarzach!
Nie do końca jest pewne
Ale podobno duchy
W są także bardziej
Niebieskie i przyjacielskie
Oraz mniej skore
Do głupich żartów!

Napisała wiersz jak umiała
Co jej serce dyktowało
Nieopacznie swój wytwór
Przyjaciółce pokazała!
I usłyszała
-to zmień...
-tamto popraw...
-ja bym dodała...
-to wytnij, albo przestaw...
A ona poprawiała, zmieniała
dodawała, wycinała...
Z wiersza jakaś dziwna
Szarada nie do rozwiązania
została
A na końcu usłyszała
-Ależ mnie zainspirowałaś!

Jeśli historia kołem się toczy
(jak często powtarzamy),
czemu tak boli, gdy o jej ostre
kanty się obijamy?

Siedzę w koncie
Patrzę na Cię

Może i nie mówię wiele
Ale za to w głowie
Myśli mielę

Z tych świateł nocnych
Co nie za wiele
Najbardziej te od zegara kojarzę

Czas odmierza
Jakbym się spieszyć miał zacząć

Cyfry zmienia
Jakby miał coś do powiedzenia

Z przeprowadzek
najbardziej lubię

Tą jedną
Do Twojego serca

Obrażanie swych bliźnich
to czynność niezdrowa,
dlatego umiejętnie
warto ważyć słowa.
Bo gdy się wyzłośliwiasz
na drugiej osobie,
krzywdę robisz - o dziwo! -
przede wszystkim sobie...

Jeśli życie jest wyścigiem
To nie powinno już być żadnych szczurów

Dinozaur może i stał się ptakiem
Koza może została zebrą
Ale małpa to chyba zbyt szybko stała się człowiekiem

wciąż go przetwarzamy

Adam spóźnia się do domu
Ewa podejrzliwie pyta
Gdzie byłeś
Jesteś jedyną kobietą
Przytulają się
Ewa zaczyna liczyć żebra