Pewien poeta mawiał
- pisanie wierszy, to ciężka,
twórcza praca a nie żadna
wena!
Może to prawda?
On Poeta, to wie!
potrafi przecież tworzyć
bez natchnienia!
Ale, co wart wiersz,
w którym są słowa
ale nie ma w nim
ducha?

Rak jest wyleczony, Covid jest słabszy niż kiedykolwiek, głód na świecie jest na niskim poziomie, ludzie żyją, chłopcy nie płaczą, bo dziewczyny są piękne, wszystkie szczepionki działają teraz doustnie i natychmiast, Zoom działa, wielu ludzi zostało zwolnionych z więzienia, 99% wszystkich ludzi to ludzie szczęśliwi.

Przyszedł czas eksperymentu medycznego.
Zastrzykiem przymuszonym śmierci godzina.
W ciszy kolędy założył konopną pętlę na szyję.
Wpisali - wolnym był - śmierci przyczyna.
Dziwne. Pięknym takim wokół natury świat.
A w człowieku wciąż tryumfuje tyran i kat.

Dobry Banku, mój Panie,
Czekam na Twe zlitowanie.
Pamiętaj o wiernym kliencie,
Spraw pożyczkę na kliknięcie.

Myślał, że cnotliwy, bo gani cudzą niecnotę, nie wiedział, że w ten sposób zdarł własną pozłotę.

Ma się za świętego, bo schował własne żądło, wbijając je w bliźniego.

Bez względu na nasze starania,
na złość losowi - wierzganie;
to, co nam przeznaczone
i tak się stanie.

Małżonków przy śniadaniu brak z pasztetową zażyłości,
Jest przyczyną w sypialni nie zaznania rozkosznej jedności.
Nie sądzę, abyś ty, która nie adorujesz smaku pasztetowej,
Mogła zaznać ekstazy w aktywności nawet wielopłciowej.
Nie sądzę też, aby wiersz, bez krztyny w strofach seksizmu,
Miał jakiekolwiek rościć sobie prawa do statusu liryzmu.

Pokory nie brakuje
prawdziwie mądremu;
sobie nie powie:"mądryś"
ni:"głupiś" - bliźniemu.

Zaiste absurd to życiowy, że najmniej treści przyjmują puste głowy.

Któż by czegokolwiek dowodził, gdyby intencjami swemi powietrza nie zasmrodził?

Gdy zepchniesz diabła z ramienia swego, wiedz, że na pewno trafi na bliźniego twego.

Trudne czasy
Mocne charaktery
Łatwe czasy
Słabe jak tanie rowery