Pocałuj jeżyka
dziewczyno miła
on ci jabłuszko przyniesie
Nie żałuj serduszka
dla bohatera
wszak niebezpiecznie jest w lesie

Pocałowało
dziewczę spragnione
doświadczeń nietuzinkowych
Pożałowało
wiary w legendy
o jeżach gładko golonych

19 kwiecień 20201

Rybka Pipka coś mi płacze
- Coś śmiesznego dziś zobaczę?
Chcę się pośmiać, powygłupiać,
Aż dostanę skrętu brzucha.

Rybka mieszka w swym akwarium,
Nie jest to oceanarium
Ma trzy ściany i podłogę,
Filtr jej ciągle miesza wodę.

To historii jest początek,
Będzie z tego fajny wątek.
Dopisz swoje cztery wersy
Niechaj wierszyk będzie lepszy.

Na zachętę masz już moje
W odpowiedzi wpisuj swoje
Niechaj się historia buja
Na nas wszystkich nie ma... (no i tu właśnie brakuje rymu...😂😜)

Może by wreszcie jakaś złota rybka
była na tyle skuteczna i szybka,
żeby nam, wreszcie, ten rok covidowy
zmieniła w zwykły żart pierwszokwietniowy?!

Poezja człowiekowi
skrzydła daje Ikara;
proza (życia) ku ziemi
wciąż go ściągnąć się stara...

Kupiła sukces za pieniądze, w obrzydliwym geście, zadufała się w sobie i udaje szczęście.

W sen zapada
srebrny księżyc.
Przestał bajki opowiadać,
w świerkowej, skrył się gałęzi.

Słońce rankiem
tu zawita.
Spotka śpiącego przypadkiem...
schowa się księżyc banita

między gwiazdy?
- do latarni.
(zgadł to każdy)

Kobieta - chociaż puch to marny,
ma moc niezwykłą, wręcz magiczną;
potrafi dać ci wiele ciepła
albo... reakcję alergiczną.

Bądź dziś mym kotkiem, koteczkiem,
Ja Ci do uszka poszepczę,
Aż swe śliczne oczka zmrużysz.
Ty za to troszkę pomruczysz,
Lecz nie powiesz: a kysz kocie!
Poddasz swe ciało pieszczocie...

Z kwiatem ci do twarzy
i z kosmykiem włosów.
Można się rozmarzyć
od takich widoków.

Plotka, ploteczka, niewinna i lekka
Puszczona jak dymek z ust słodkich, gdy zima
W niej jakże ciekawie układa się życie
Bohater się staje łajdakiem o świcie
Panienka niewinna co czyste ma serce
Krwią i nierządem zbrukane ma ręce
I tylko w tych głowach co plotkę roznoszą
Jawi się ona prawdziwą rozkoszą
Bo, gdy się nie ma na życie pomysłu
Trzeba uciekać się do wymysłów
Na temat tego, który w świecie swoim
Nawet najgłupszej plotki się nie boi.

Podbite oczy okien
o świcie rozespanym,
za słońcem wodzą wzrokiem.
Jestem… kochanym.

Ludzie ludzie, czytejta i sie nie bójta,
O człowieku, co zaczął od wypłaty wójta.
Ni z fru pierdziu przytulił pensyjkę nadzorcy w holdingu miedzi,
Potem go widzieli - prezesurą spółki węglowej się biedził.
Rzucił "Barbórkę" dla uposażenia w koncernie naftowym
By się ustatkować na doradcy pensji w monopolu gazowym.
Ale nie! Nagle pomyślał nowego zajęcia się chwycę,
Będę żył ze skromnego angażu prezesa w energetyce.
Skoro jest takim cudu gospodarczego bulterierem,
Zadowoliło go trzynaście tysiączków, został premierem.

Z tobą umówiłbym się na randkę,
na taką kolację ze śniadaniem.
Może nie chciałabyś znać mnie rankiem,
lecz już zostaniesz moim kochaniem.

Kundel skłamał razy kilka
podając się w lesie za wilka.
Nie znając miary ni granic
skosztować chciał wszystkich samic.
Wilk odkrywszy błazenadę
zrobił z kundla marmoladę.
I swej Pani na śniadanie
podał rankiem jako danie.
Cóż ci kundlu z tej jurności?
Nie ma z ciebie nawet kości.
Gdy udajesz króla lasu,
kara jest już kwestią czasu.
Skromne moje takie zdanie,
kundel wilkiem nie zostanie.
Wilk wilczycę kocha jedną
psu zaś zwykle wszystko jedno.
Niech więc pies od wilczyc stroni
za sukami po wsi goni.