Fraszki

Wieść zelektryzowała miasto stołeczne Warszawę
O wydarzeniu co przyniosło jej wreszcie europjską sławę
Patrol straży miejskiej spytał uchodźcę co tu robisz waść
Odpowiedział że chce nad Wisłą kozy paść
Ze Stambułu przywiózł też wełnę moherową
Na zimę ubiorze wszystkie pomniki na tęczowo

Niedługo będziesz gorszym sortem
Katolikiem zdecydowanie felernym
Gdy przed trzydziestką nie okżesz się
Przynajmniej jednym rozwodem kościelnym

   Była kiedyś Agnieszka…
   Moje imię do dzisiaj
   Na Jej ustach mieszka.

   O Basi lepiej nie wspomnę.
   Kiedy wreszcie o Niej zapomnę.

   Tereska pisała do mnie długie listy…
   Tereniu – dziś czekam na list – przyślij!

   Joleczkę kochałem naprawdę [...]

Coś drgnęło...
powietrze falą wezbrało,
tąpnęło
jakby tego było mało
walnęło.
Niebo ziemi pokłon dało.
Zaczęło
gromkiej burzy koncert śmiało.

Sztywne kołnierzyki
mają takie kajeciki
w których zapisują
kogo podkablują
uprzejmie donosząc
i cichutko prosząc
o podwyżkę o awans
potem cicho siedzą
udają że nic nie wiedzą
szybciutko oczkami mrugają
i pochwały dostają

Jeszcze się nie obudził,
a już się nudzi.

maki - kilka dni czerwone
czerwienią rozżarzone
łąki pola rozpalone

na ustach utrwalone

Chyba dzisiaj Noc robi porządki.
Zwinęła Drogę Mleczną w rulonik.
Już omiotła Kometą zakątki,
Zgasiła Gwiazd światła - nic tu po nich.

Jak znaleźć tę Gwiazdę... tę jedyną
- Po niebie deszczowe chmury płyną...

Moje WIEM nie wystarcza mojemu SZCZĘŚCIU. Ono ma potrzeby, których nie chce zaakceptować Rozum. I tak tkwimy w tym obłędzie...

Jednej nocy, w oddali...
Płomyk tańczy na fali.
Serce rwie się do wianka,
Bo to Noc Świętojańska.

***
Nie daj się długo prosić,
Chodź ze mną, o północy
Szukać kwiatu paproci...

Tak przy sobocie siedzę i myślę,
jak tu bałaganowi zrobić na złość?
Może wie ktoś?
Siedzi on sobie na podłodze,
na meblach, w łazience i na komodzie.
Siedzi i śmieje się!
Czeka aż zetrę, odkurzę, zmyję,
potem zza szafki wyciąga szyję
i ze mnie sobie drwi.
A ja dzisiaj inaczej, spokojnie,
nie bierze mnie złość. [...]

Kiedyś myślałam, że wszystko w życiu mi się uda.
Dziś wiem, niestety, że nie mogę liczyć na cuda.

W pewnej wiosce Odargowo mieszkał mąż ze swoja żoną.....
Ona cicha była,skryta .....On jak mówią był-Bandyta......
Kiedy razem gdzieś chodzili,to się ludzie wciąż dziwili.....
- "Ach,biedna Ona taka,że musiała wyjść za takiego łajdaka"....
Tak ją wszyscy żałowali....Oni się jednak bardzo kochali......
Choć On niezły był bandyta,to kochała go nad życie .......
Ona cicha,miła- jemu serce osłodziła......
No i żyli razem sobie w pewnej wiosce Odargowie.......