Właśnie zakwitła akacja
kwietne kiście spływają
wonnymi soplami!
już kręci się wśród  nich rój
zapracowanych pszczół
bo to czas ulnej produkcji
delikatnego jak poranny
promyk słońca rarytasu
z akacji!
a mnie się już marzą
wakacje!
z pajdą  świeżego chleba,
pachnącą miodem
gdzieś tam, pod gruszą!
ech ... marzenia brzęczą,
ale produkt z nich żaden!

Prawdziwe życie motyla zaczyna
się dopiero w wierszach!
jego życie w realu to ledwie
dni kilka ...
co innego gdy może do woli bujać
na falach wyobraźni!
ozdabiać każdy tkliwy kwiatek
i poić się jego nektarem!
nie bać się deszczu łez,
a nawet wichury targającej
namiętnościami!
schować się w poplątanych
myślach!
i wprost przepada trzepotać się
w ciemnej jamie brzucha!
Niech zatem nas nie zmyli pozorna
kruchość motylka, bo to heros siły
tkwiącej w poetyckiej wyobraźni!

I piękno, i brzydota tak samo działają:
zatrzymują spojrzenie, mowę odbierają.

Co trzymasz w ręce?
- esencję chleba! -
...
W zaciśnietej dłoni
trzymał okruszek!

Jak zwykle stroisz piórka,
"tak, tak" - twoja mowa,
a później senna jesteś
lub boli cię głowa.

Ludzie, tak bardzo do siebie podobni,
w jednym zmierzają kierunku.
Dlaczego więc tak często obcy i niezgodni...

... szły sobie trzymając się za ręce
odwaga z wrażliwością!
ta pierwsza dumnie wyprostowana
śmiało, za nic mając groźne
pomruki lasu, szumy,
świecące skrycie oczy,
ta druga patrzyła pod nogi,
by leśnych żyjątek  nie zdeptać,
krzewinek nie połamać
na leśnej polanie spotkały
rozwagę!
we trzy szły razem,
dłuższą drogą przez las!

Słowo to magia!  potrafi z siłą
rażenia celnie wystrzelonej kuli
trafiać człowieka w samą jego
duszę !

Może jak narkotyk ból znieczulić
albo przyprawić o cierpienie!
Może cud miłości wywołać, albo
miłość jednym słowem zniweczyć!
Łzy szczęście lub smutku też potrafi
sprawić ...

Słowo to magia! więc lepiej wiedzieć
że nieraz to gra podwójną  kartą...
bywają słodkie i gorzkie pułapki
słownej magii!

Byłam  z nimi
w podróży tak nieodległej
jak "stąd ... dotąd"!
spacerowałam
po ścieżkach niedomówień
zwiedzałam katedry bólu
podziemia hipokryzji
oglądałam eksponaty
nieporozumień
wróciłam z marszu przez
dżunglę krętactw
z otartym wnętrzem
na kolejną wycieczkę
wybiorę się byle gdzie
byle z dobrym ...
towarzystwem!

Wróciła żaba z długiej podróży
po tym, jak z błota własnego uciekła.
Oczy wybałuszyła
i coraz bardziej stawała się wściekła.
Nie po nosie jej, nic nie szło po jej myśli.
Błoto jeszcze nie wyschło,
mokre i pełne zgniłych liści.
Najpierw zadufana,
z pewnością właściwą królowi
kumkała i kumkała
lecz bajorko na brednie nie pozwoli.
A że cwana, zmieniła szybko postawę,
i tu... porzekadło dla obrazu się zjawia:
za koniem chodzi krok w krok
tam, gdzie go kują
i sama nogę podstawia.

Mała kawka usiadła na ławka.
Przyleciał pan kruk i ją puk.

Kręgosłup moralny Europy
chwieje się od głowy,
choć powszechnie wiadomo,
że to projekt scalony.
Rodzą się więc wątpliwości,
czy głowa to głowa,
czy rolę jej pełni
kość ogonowa?

Rzekła raz skarpetka
do skarpetki:
- popatrz moja droga jaka
dobrana z nas para! -
Ta druga na to:
- wcale nie, bo ty lewa
a ja prawa! -