... szły sobie trzymając się za ręce
odwaga z wrażliwością!
ta pierwsza dumnie wyprostowana
śmiało, za nic mając groźne
pomruki lasu, szumy,
świecące skrycie oczy,
ta druga patrzyła pod nogi,
by leśnych żyjątek  nie zdeptać,
krzewinek nie połamać
na leśnej polanie spotkały
rozwagę!
we trzy szły razem,
dłuższą drogą przez las!

Słowo to magia!  potrafi z siłą
rażenia celnie wystrzelonej kuli
trafiać człowieka w samą jego
duszę !

Może jak narkotyk ból znieczulić
albo przyprawić o cierpienie!
Może cud miłości wywołać, albo
miłość jednym słowem zniweczyć!
Łzy szczęście lub smutku też potrafi
sprawić ...

Słowo to magia! więc lepiej wiedzieć
że nieraz to gra podwójną  kartą...
bywają słodkie i gorzkie pułapki
słownej magii!

Byłam  z nimi
w podróży tak nieodległej
jak "stąd ... dotąd"!
spacerowałam
po ścieżkach niedomówień
zwiedzałam katedry bólu
podziemia hipokryzji
oglądałam eksponaty
nieporozumień
wróciłam z marszu przez
dżunglę krętactw
z otartym wnętrzem
na kolejną wycieczkę
wybiorę się byle gdzie
byle z dobrym ...
towarzystwem!

Wróciła żaba z długiej podróży
po tym, jak z błota własnego uciekła.
Oczy wybałuszyła
i coraz bardziej stawała się wściekła.
Nie po nosie jej, nic nie szło po jej myśli.
Błoto jeszcze nie wyschło,
mokre i pełne zgniłych liści.
Najpierw zadufana,
z pewnością właściwą królowi
kumkała i kumkała
lecz bajorko na brednie nie pozwoli.
A że cwana, zmieniła szybko postawę,
i tu... porzekadło dla obrazu się zjawia:
za koniem chodzi krok w krok
tam, gdzie go kują
i sama nogę podstawia.

Mała kawka usiadła na ławka.
Przyleciał pan kruk i ją puk.

Kręgosłup moralny Europy
chwieje się od głowy,
choć powszechnie wiadomo,
że to projekt scalony.
Rodzą się więc wątpliwości,
czy głowa to głowa,
czy rolę jej pełni
kość ogonowa?

Rzekła raz skarpetka
do skarpetki:
- popatrz moja droga jaka
dobrana z nas para! -
Ta druga na to:
- wcale nie, bo ty lewa
a ja prawa! -

Matka Ziemia trzyma nas blisko
inaczej unosilibyśmy się w przestrzeń
bliżej Ojca

o ty co splotami węża
ściskasz całe ciało
kąsasz jadem skorpiona
bólem mącisz w głowie
skręcasz jelita lekami
śmiejesz się z maści
żeli i okładów
przykuwasz do łóżka
jak ktoś głupi psa do
budy
dawkujesz kroki niczym
krople aptekarz
...
odpuść wreszcie
i niech cię piekło
pochłonie!

Z wiosną wiążą się pewne
niedogodności,
choćby takie jak katar sienny
w tym cudnym czasie pylenia
sosny, olchy, wierzby ...
puchną nosy,  czerwienią
barwią się oczy, płaczą
niechcianymi łzami ...
a mimo to wiosnę kochamy!
Na tym nie koniec
wiosennych przypadłości
wiosną serce inaczej bije
i rzec można, że  się do
kogoś wyrywa!
a  motyle fruwają nie tam
gdzie ich świat i miejsce!
i za to jeszcze goręcej
wiosnę kochamy!

Noc zostawiła na gałęziach
drzew skrzące brylanty,
słońce chciało sprawdzić
co to takiego ... i po brylantach
Bywa, że ciekawość spala!