Przypadek

Zdarzył się kiedyś przypadek:
Zakochał się w Babci Dziadek.
Szepcze jej czułe słóweczka:
– Chodźże ze mną do łóżeczka –
Mówi do niej z takim wdziękiem,
Aż poprawia sztuczną szczękę.
– Chodź, będziemy się pieścili,
Nie zwlekajmy ani chwili –
I tak do niej się przymila,
Gładzi czaszkę swą co chwila
Siwy trójwłos ostatni
Więzi w drżących palcach – matni.
Z jaką werwą i ochotą…
Robi do niej „sztuczne oko”.
Stara się, wymyśla cuda
Może zmiękczyć ją się uda?
I landrynkę jej podaje
Na to ona już go łaje,
Że z takim dziadem przystaje
Co! nie wie, że się odchudza.
Cicho znosi te wyrzuty
Dziadek i zdejmuje buty,
Protezę pod łóżko wrzucił
I do ściany się odwrócił
Obraził się – myśli Babcia
Sięga po swojego kapcia
I go wali po łysinie,
Bo z temperamentu słynie.
Dziadek ręką się opędza,
Że mu spać nie daje jędza
Mówi do niej cienkim basem:
– Śpij, jutro wstaniesz przed czasem,
Podasz mi krople na serce,
Bo mi rozbolało wielce… –
I odwraca się plecami
Do Babci, przodem zaś do ściany.
Zdarzył się taki przypadek,
Że z miłości umarł Dziadek.