Dziewczyna i diabeł

Zapomniany diabeł
Mieszkał w czarcim młynie
Zamiast grac w mariaszka
Zadurzył w dziewczynie
Pragnął ją i kusił
Bo jednak czart z niego
Aż ją raz namówił
Do młyna swojego
Wnet ją zbałamucił
Tak się dobrze bawił
Że te piękne dziewczę
Wianuszka pozbawił
Teraz biedna płacze
Łkając w poniewierce
Bo oddała diabłu
Swoje biedne serce
Mając to na względzie
Że się mu oddała
Więc nie myśląc długo
Diabła oszukała
Słuchaj mój diabełku
Będę tu do rana
Ale musisz ze mną
Napic się szampana
Diabeł stracił czujnośc
Na tle jej urody
Dała mu się napic
Łyk święconej wody
W czarta coś wstąpiło
Wnet się skurczył cały
Uciekł gdzie pieprz rośnie
Aż diabły się śmiały
Jest sposób na czarta
By nie zrobił szkody
Daj się diabłu napic
Łyk święconej wody
Morał z tego wiersza
Jest nam jakby znany
Znamy się na diabłach
Lecz kobiet nie znamy.