Głupiec, który uświadomił sobie, że jest głupcem, nie jest już głupcem!

Nie rozum jest rzeczą najważniejszą, lecz to, co nim kieruje: natura, serce, szlachetne skłonności, rozwój.

Niczym cień się błąka, samotny cień, który szuka swojego właściciela...

Świat przechodzi do porządku nad świętymi cudami, jak przechodzeń, który przymykając oczy, mija katowanego konia albo i dziecko.

Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża moje myśli.

Rosjanie to naród, który wędruje po Europie i szuka, co można rozwalić, zniszczyć tylko dla rozrywki.

Każdy stał się tak zazdrosny o swoją osobowość, że wszystkimi siłami starał się tylko poniżyć ją i pomniejszyć u innych ludzi, i w tym widział sens swego życia.

Sen, jak wiadomo, to nadzwyczaj dziwne zjawisko: niektóre rzeczy widzimy przerażająco wyraźnie, z najbardziej szlifierskim wykończeniem szczegółów, przez inne natomiast przeskakujemy, jakby w ogóle ich nie dostrzegając, na przykład przez czas i przestrzeń. Snami chyba kieruje nie rozum, lecz chęć, nie głowa, lecz serce, a co za przedziwne sztuki robił niekiedy mój rozum we śnie!

Zresztą rzucanie chleba na ziemię zdaje się nie jest grzechem: na podłogę, owszem, jest.