Felietony

1. Umysł racjonalny a umysł emocjonalny

Książki Greena charakteryzuje to, że sporo w nich przykładów z historii. Nie brakuje ich również tutaj. W "Prawach ludzkiej natury" co rusz przed Czytelnikiem pojawia się jakieś wydarzenie lub postać, które stanowią wyraźne tło dla tezy, czy myśli, którą autor pragnie przekazać w każdym rozdziale. Pierwszy dotyczy kwestii tak oczywistych, a jednocześnie kwestii, które ocierają się o enigmę ludzkiego życia - umysłu racjonalnego oraz umysłu emocjonalnego. Dlaczego te dwa aspekty dostajemy na dzień dobry? Z prostej przyczyny, jak sam autor mówi, nam - ludziom, zależy na tym, by mieć lub przynajmniej czuć kontrolę nad swoim życiem. I jest w tym pewna prawda. Każdy chce czuć, że kontroluje własne życie. Tym bardziej każdy człowiek w [...]

Bardzo często odnoszę wrażenie ,
iż niektóre matki w ten sposób postrzegają macierzyństwo , myśląc , a nawet mówiąc , iż uczyniły swoim dzieciom łaskę , dlatego że je urodziły , tym samym ,
ograniczając swoim własnym dzieciom prawo wyboru, kalecząc ich godność, a nawet nie zawaham się użyć czasownika , deprawując .

Znam też taką matkę , która
w ferworze swojego , jak powtarzała na okrągło , nadanego dekalogiem prawa / szanuj ojca swego i matkę swoją / w ramach odwetu , za to ,że łaskawie urodziła, w obecności swojego dziecka ,

wykrzyczała ,napełniona nienawiścią , trudno powiedzieć do kogo ,
może do sejmu /wtedy aborcja jeszcze była legalna /
co nie zmienia faktu , iż jej małoletnie dziecko [...]

Książka. Dokładnie w taki sposób odpowiedziałabym jeszcze kilka lat temu. Wychowana w szacunku dla papieru i kultury słowa drukowanego, niechętnie myślałam nawet o zastąpieniu woluminu czymś tak abstrakcyjnym. Tempo życia, podróże, taszczenie ze sobą ciężkich walizek i pragmatyzm, nieco zmieniły jednak moje zdanie. Przy czym „nieco” ma tutaj wiele odcieni, ponieważ temat w przestrzeni czytelnictwa, wciąż wydaje się na czasie. Przypuszczam też, że z obydwu stron, tych zbliżonych przecież nośników treści, stoi spora grupa osób. Która z nich ma rację?

Podczas studiów wiele podróżowałam. Rytm kół pociągu wyciszał, sprawiał, że myśli płynęły inaczej. Między centrum, a północą Polski. Śliwerskim, Kłoskowską i Cortazarem… Czasami nie wiedziałam już, w którą grę słów powinnam grać – bo jedna kusiła, a druga wynikała z [...]

Temat jest tak trudny, że sam ciągle się zastanawiam w jaki sposób do niego podejść. Jakie trudności widzę przed sobą:
- mój emocjonalny stosunek do osobistych doświadczeń kobiecej przemocy względem mnie jako mężczyzny
- stosunkowo obiektywne przedstawienie mechanizmów, strategii, zachowań, które są jednak rodzajem pasywnej przemocy, w której przejawia się nie tyle potrzeba dominacji, co kontroli.

Tutaj też rysuje się pierwsza forma różnić charakteru między żeńską sferą, a męską. Mężczyźni dążą do dominacji, dlatego, w skrajnych przypadkach, stosują siłę lub przemoc. Dominacja daje mężczyźnie poczucie bezpieczeństwa. W przypadku kobiet nie jest istotna dominacja, a właśnie kontrola, z której to kontroli czerpią finalnie poczucie bezpieczeństwa.

Mam wrażenie, iż w przypadku mężczyzn samo mówienie na temat przemocy, jaką względem nich przejawiają się [...]

Stara mądrość mówi, że kiedy odkryjemy, iż padł koń, na którym jedziemy, najlepszym wyjściem jest z niego zsiąść. Jednakże w korporacjach* znane są również inne strategie.
Między innymi:
– Kupno mocniejszego bata.
– Zmiana jeźdźca.
– Zapewnienia typu „Zawsze jeździliśmy w ten sposób na koniu”.
– Zwołanie komisji do zbadania konia.
– Organizowanie delegacji mających na celu sprawdzenie, jak gdzie indziej jeździ się na martwych koniach.
– Opracowanie standardów dotyczących jazdy na martwych koniach.
– Zatrudnienie psychologa mającego przywrócić martwemu koniowi chęć do jazdy.
– Szkolenie dla pracowników w celu podniesienia ich zdolności jeździeckich.
– Analiza sytuacji martwych koni w dzisiejszym otoczeniu.
– Zmiana norm, dzięki której koń nie zostanie uznany za martwego.
– Zatrudnienie podwykonawców mających ujeżdżać martwego konia.
– Zebranie wielu martwych koni w celu zwiększenia szybkości.
– Ogłoszenie, że żaden koń nie jest zbyt martwy.
– Przeznaczenie dodatkowych środków na zwiększenie wydajności konia.
– Przeprowadzanie analizy rynku mającej wykazać, czy podwykonawcy mogą ujeżdżać tego konia taniej.
– Kupno produktu mającego sprawić, że martwy koń będzie biegał szybciej.
– Ogłoszenie, że koń jest teraz: lepszy, tańszy i szybszy.
– Przeprowadzenie badań nad sposobami wykorzystania martwych koni.
– Dostosowanie wymagań wydajności dla koni.
– Ogłoszenie, że przy produkcji tego konia, koszt był zmienną egzogeniczną.
– Uznanie obecnego stanu konia za standard
– Awansowanie konia na stanowisko kierownicze lub prezesa.

*korporacja — wbrew pozorom, najstarszy rodzaj zrzeszenia ludzi, kierowana przez garstkę osób o wspólnych interesach. Znana, co najmniej, od czasów starożytnego Egiptu...
(tekst od znajomych z Twitter'ka)

W czasach stadno-plemiennych „nieważne było kto z kim, byle dzieci były zdrowe”. A później przyszła moda na stałe związki. Pojawili się poligamiści i monogamiści. I zaczęła się „wojna” pomiędzy poligamistami i monogamistami. Niby monogamiści mają przewagę, bo wszak to trwały i monogamiczny związek jest podstawą społeczeństwa. Tak przynajmniej w wielu konstytucjach jest zapisane. Ale cały czas monogamiści muszą podnosić status związku. W starożytności była to umowa cywilna, oparta o słowo. Potem zaczęto związki sankcjonować powagą państwa i religii. W średniowieczu uświęcono, a potem zsakramentyzowano związki, by w czasach nowoczesnych szukać ich powagi w „konkordyzacji”. Chociaż konkordat to tylko inna nazwa zwykłej umowy.
Lecz i poligamiści nie próżnują w akceptacji i legalizacji zachowań spod hasła „nieważne kto z kim”. A zaczęli od „prostytucji świątynnej”, która pozwalała jednocześnie utrzymać kontrolę nad kobiecą seksualnością. Tak naprawdę to trzeba by się zastanowić, komu bardziej swoboda seksualna przynosi korzyści. Tym, które przez wieki były uzależnione od męskiej protekcji i najbardziej ponoszą konsekwencje ewentualnej „wpadki”. Czy tym którzy chcą zadowolić swoje potrzeby bez nadmiernych kosztów, czy stałych zobowiązań?
PS.
Miałem kiedyś kolegę. Notoryczny podrywacz i kobieciarz niestroniący przed żadną przygodą. Zawsze powtarzał, że „prawdziwy mężczyzna nie wytrzyma przy jednej dziurze... i zawsze znajdzie sposób, by »towar« sam się pchał do męskiej sypialni”. Więc dlaczego nie pozwolić im wybierać to co mężczyzna chce, by wybrały. Niech się cieszą pozorną swobodą wyboru... Grunt by dzieci się zdrowo chowały... i tak historia zatacza koło...

Poezja to jeden z lepszych sprawdzianów poziomu ludzkiej inteligencji emocjonalne i samoświadomości. Nad narzędzia czysto warsztatowe, kluczowym stają się narzędzia typowo ludzkie, jak umiejętność radzenia sobie z określonymi stanami emocjonalnymi, umiejętność ich określenia, dojścia ich źródeł, bodźców, sposobu, w jaki człowiek reaguje na określone stany emocjonalne. Poezja staje się, a przynajmniej ma możliwość, by wznieść się na wyżyny psychologii poznawczej, gdzie autor i podmiot liryczny mogą obserwować siebie nawzajem, wynikiem czego jest właśnie wiersz. Aby jednak było to możliwe, w pierwszej kolejności człowiek musi pogodzić się z tym, że faktycznie jego emocje są ważne i odgrywają kluczową rolę w utworze poetyckim, a jednocześnie, musi porzucić wszelkie wyobrażenie na temat utworu poetyckiego, jakie posiada, ponieważ w innym przypadku jego wyobrażeniu na [...]

Pieniądze przychodzą i odchodzą. Rzeczy się psują. Przedmioty zużywają lub wychodzą z mody. Jeśli pracujesz wyłącznie dla pieniędzy, bez nich jesteś nikim. Jeśli pracujesz przede wszystkim nad sobą i swoim charakterem, z pieniędzmi, czy bez nich, wciąż jesteś sobą.

Nie będę ukrywał, że cała ta koncepcja, która dotyczy hustle culture, czy sigma male jakoś mi odpowiada. I nie, nie żebym tak leczył jakieś swoje kompleksy, bo zdaje mi się, ze już takowych nie posiadam w zbyt dużym stopniu.

A po prostu koncepcja ta podoba mi się dlatego, że tak samo sigma male, jak też hustle culture rozumiem po swojemu, na podstawie własnej filozofii. Może los tak chciał, może jestem umiłowanym synem Boga, jego oczkiem w głowie, gwiazdą poranną, pięknem brzasku [...]

Prawdziwa twórczość opiera się na wnikliwej analizie praw natury i logice, która pozwala te prawa i zależności pomiędzy nimi uchwycić.

Piękno malarstwa tkwi właśnie w możliwości stworzenia przestrzennej, trójwymiarowej formy na dwuwymiarowej płaszczyźnie. Zabiegi te są możliwe do uzyskania dzięki zestawieniom kolorystycznym oraz geometrycznym. Jednak, jedno jak i drugie zestawienie musi wynikać z głębokiej analizy zależności obiektów w rzeczywistym świecie.

Dlatego współczesność jest światem, który napotyka co nóż, coraz to silniejszą izolację od rzeczywistego świata. Dogłębna analiza praw natury, które wynikają z tego, co człowiek nazywa zasadami fizyki, budową wszechświata i materii nie tylko w ujęciu atomów, ale kwarków, wymyka się zdolnościom obserwacyjnym człowieka. Dlatego nauka staje się dla człowieka niemal jak magia, do przeprowadzenia analizy niezbędne są zaawansowane urządzenia, [...]

Jako dziecko zastanawiałem się czy karą za grzechy są pedagodzy w szkole. Później usłyszałem powiedzenie " obyś czyjeś dzieci uczył", co brzmiało jakoby ten zawód był karą, albo przekleństwem. Po zapoznaniu się z tekstami i życiem Jean-Jaquesa Rousseau, którego dzieła zalicza się do "biblii" pedagogiki, zastanawiam się czy pedagodzy, których spotkałem nie są ofiarami innych pedagogów.
Jean-Jaquesa Rousseau miał pięcioro dzieci, wszystkie oddał do sierocińca, mimo to uczył jak wychowywać dzieci, np w swoim dziele "Emile, czyli o Edukcji". Sam uznawał konieczność pracy zarobkowej za zło, podobnie jak własność prywatną. Nauka i kultura były jego zdaniem przyczyną demoralizacji społeczeństwa. Cóż... ta w jego wykonaniu zapewne była.