Felietony

Książka laureata nagrody literackiej Nobla z 2017 roku Kazuo Ishiguro. Pisarz jest autorem brytyjskim pochodzenia japońskiego. Nagroda dla niego została pozytywnie przyjęta przez krytyków literatury, bo Ishiguro pisze po prostu genialne powieści, a więc nie dostał ją za wyznawanie ideologii lewackiej, co niestety zdominowało ostatnie wybory szacownej akademii.

A książka w treści i w swoim przekazie jest po prostu przecudnej urody opowieścią. Wspaniałą historią ludzi i wzruszającym świadectwem przegranych losów obojga [...]

Te rozważania nad źródełkiem św. Wita zaczęły się od wspólnego zdjęcia znanego Górala Harnasia Żywieckiego i znanego kucharza górnośląskiego. Jedni więc zaczęli twierdzić, że Ślązacy kolonizują Podbeskidzie, a przynależy ono etnicznie i geograficznie do Małopolski. Kucharzowi z Górnego Śląska mają za złe, że buduje restauracje na Żywiecczyźnie i firmuje je jako śląskie jedzenie, niszcząc w ten sposób tradycyjną kuchnie beskidzką. Ja opowiedziałem się po cepersku za słusznością sojuszu ze Śląskiem i [...]

Przed dniem pierwszym listopada nastąpiły decyzje rad miejskich Białegostoku i Żyrardowa,które przywróciły moją nadzieję, że pislamizacja Polaków zostanie powstrzymana odnośnie polityki historycznej. W Białymstoku nie będzie już ulicy tak zwanego niezłomnego i wyklętego "Łupaszki",a w Żyrardowie "Nila". Co do "Łupaszki", to wątpliwości nie mam, ale muszę doczytać o "Nilu". Widocznie miał za skórą i nie jest tak klarowny jak go ipeenowcy malują i funkcjonariusze polityczni, kulturalni i historyczni PiS.

Pamiętacie [...]

Jacyś filozofowie robią na tym doktoraty, czyli na pouczaniu o śmierci, a tymczasem w tak bardzo naszych wielu domach umierają powoli nasi bliscy i nie wymądrzamy się na ich temat, na temat cierpienia jakie przeżywają, jakie my przeżywamy. Ani się tej śmierci boimy, ani nie robimy z niej halloween. Po prostu opiekujemy się umierającymi jak umiemy. Nasze domy są hospicjami. Mamy siły i możliwości, to jak Bóg przykazał poświęcamy się, a zastrzyki z morfiny siostry przychodzą robić do domu. Takie jest koło życia, być [...]

Jednak nie zgadzam się z księdzem, który chce by na grób kupować tylko jeden znicz, bo to rujnowanie polskiej tradycji i niszczenie katolickości od wewnątrz. Ksiądz wypowiedział się też, że lepiej dawać pieniądze na cele charytatywne. Nie zgadzam się ponownie z nim. Gdyby możni Polski i bogacze chcieli, to nie byłoby problemu opieki nad upośledzonymi czy niepełnosprawnymi. Wolą budować, zamki i sponsorować piłkę kopaną lub nieodpowiedzialnie konstruować budżet państwa. Zawsze potem właśnie ustami księży [...]

Stasiuk wraz z kolegami nieświadomie piją wino owocowe na cmentarzu tych którzy zmarli w wyniku zarazy. Jego rozważania przynoszą moje wspomnienia o tych, którzy pili świadomie wina owocowe na cmentarzach dolnośląskich. Świadomie chodzili na tak zwany stary cmentarz przy ulicy, ona jeszcze wtedy nie miała nazwy naszego świętego i tam schodzili do poniemieckich grobowców. Siadali na metalowych trumnach i wagarowali o drożdżówkach, bułkach maślanych od legendarnego piekarza i cukiernika oraz oczywiście mieli też ze sobą [...]

Tak, to jest zdecydowanie film na Oscara, film genialny, film wybitny, arcydzieło. Oscara oczywiście nie otrzyma. Przypuszczam nawet, że nie dostanie się do dziewiątki przed finałową piątką albowiem jest to film strikte katolicki, polski, heteroseksualny, poruszający problemy naszej religii i ludzi tworzących tą religię na wsiach i w małych miasteczkach. Gdyby była jakaś noblistka w jakiejkolwiek dziedzinie, która lży Polskę, Polaków, Kościół Katolicki, gdybyż jeszcze był jakiś taki jej kolega, który walczy o prawa [...]

Andrzeja Stasiuka ja czytam, aby się z nim nie zgodzić na przykład. Nie zgadzam się co do PRL z nim. Nie zgadzam się z nim co do filmów radzieckich, co do historii PRL, co do ówczesnych ludzi na wschodzie,co do siermiężności rzekomej tamtego życia.

Stasiuka czytam, żeby kochać wschód Polski i ZSRR oraz Rosję, całe eks demoludy. Podskórnie tęsknię za wschodem. Tęsknię, bo Mama, bo Ciocie, Wujkowie, Dziadkowie, których nigdy nie widziałem i nie byłem nawet na ich grobach.

Stasiuka radzę przeczytać, żeby zaniepokoić [...]

(recenzja filmu)

Obraz francuskiej reżyserki i scenarzystki, oczywiście nagrodzonej za scenariusz w Caen albo w Berlinie, to sielska, magiczna, rodzinna historia osadzona w klimacie śródziemnomorskim albo raczej w okolicznościach morza północnego, które jest wzburzone i błękitne, a jego ekspansję na ląd uniemożliwiają klify i złote plaże. Klify są naprawdę piękne i grają porywająco, prawie z takim samym zaangażowaniem jak szarpiące się cały czas z ostrymi skałami przybrzeżnymi morskie fale. Z takiego klifu jak się [...]

Kantemir Bałagow ma dwadzieścia osiem lat i wyreżyserował swój już drugi film, który jest filmem świetnym, a jego samego wyniósł do rangi wielkiej nadziei kina światowego. Rosyjski reżyser nakręcił ten film według prozy noblistki z 2015 roku Swietłany Aleksijewicz, pisarki, która jest taką samą skandalistką jak Olga Tokarczuk, więc stąd pewnie ten Nobel. Aleksijewicz raz atakuje Putina, raz Łukaszenkę, potem zmienia zdanie i oczywiście twierdzi, że Polacy mordowali Żydów, bo tak jej powiedział kolega dziennikarz z [...]

Socjotechnika,czyli wedle mojego mniemania manipulowanie masami ludzkimi w celu osiągnięcia władzy nad nimi i ostatecznie, aby masy ludzkie służyły nam wiernie i bezkrytycznie w realizacji naszych celów, najczęściej nie służących manipulowanym masom ludzkim. Najlepiej te zjawisko socjologiczne , ba! nawet nauką to to nazywają, rozpatrzyć na przykładzie kilku haseł i przykładów,które robią ostatnio w Polsce i Europie największą karierę oraz, które świerzbią mnie osobiście więc się muszę po nich przejechać, a [...]

Ten film, to takie islandzkie "My dzieci z dworca ZOO", Czyli obraz o tragedii jaką jest narkomania pośród islandzkich dzieci. Tragiczna, zbierająca śmiertelne żniwo patologia pojawiła się w tym narodzie liczącym do niedawna 360 tysięcy mieszkańców w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia i niestety Islandczycy nie umieją sobie z nim radzić. Szacuje się, że w każdym tygodniu umiera przynajmniej jedno dziecko z powodu narkotyków.

Film pokazuje kolejne bramy piekieł, które otwierają się przed osobami biorącymi [...]

Zastanawiam się za co ten obraz został zwycięzcą festiwalu w San Sebastian? Może za sposób podania go widzowi, czyli jakby w formie takiej, że ma się wrażenie oglądając jakby kamera wchodziła w rzeczywiście dziejące się sceny z życia, a więc jest to konwencja niby paradokumentu. A zarazem trudna to bardzo forma do przełknięcia przez widownię, więc jest to tak zwany film dla widza wyrobionego, dziejący się we współczesnej Hiszpanii, w kraju hiszpańskim zwanym Andaluzja. Kraj leżący między Morzem Śródziemnym, a [...]