Dozwolone zabójstwo

A gdyby chodziło o mnie? Zaraz, zaraz, jak to o mnie? To niedorzeczne i w ogóle bez związku. Zresztą to co innego, moja mama nie miała złej sytuacji w domu, spokojnie mogła mieć dziecko. Co innego kobiety, których nie stać na utrzymanie dziecka, inaczej zaplanowały swoje życie, nie chcą go zmieniać, są ofiarami gwałtu. Żyjemy w czasach, w których kobiety mają znacznie więcej praw, mogą się realizować i spełniać na wielu płaszczyznach. I dobrze.
Ale gdyby chodziło o mnie? O mnie? To bez sensu. Skupmy się na tych biednych, poszkodowanych kobietach. Nieraz mają straszne życie, nikt ich nie kocha, nikt im nie pomaga i co, mają zrezygnować z siebie, przekreślić cały świat tylko dlatego, że coś nie wyszło? Przecież jeśli dziewczyna chodzi jeszcze do szkoły, a w domu ma załóżmy piekło i jej jedyną nadzieją jest w miarę dobre wykształcenie, to co przepraszam, naprawdę ma niszczyć sobie życie? Przecież jeśli urodzi w takiej sytuacji dziecko to i jemu to życie zniszczy. Nie może mu tego zrobić.
Ale gdyby chodziło o mnie?
Właśnie, wcześniej już wspomniany gwałt! Przecież jego owoc już na zawsze będzie traumą dla tej kobiety. Albo gdyby ciążą byłą zagrożeniem dla jej życia? A miałaby załóżmy jeszcze piątkę dzieci na utrzymaniu? I do tego potencjalne dziecko mogłoby być chore i wymagałoby dożywotniej opieki, a sytuacja finansowa zostawiałaby wiele do życzenia? Przecież w takiej sytuacji wyjście jest tylko jedno.
Ale gdyby chodziło o mnie…
Każdy ma prawo do wyboru, prawda? Do wolności, do samostanowienia o sobie. O swoim świecie, także o tym, jacy ludzie w nim zagoszczą.
Ale gdyby chodziło o mnie…

Śmieszne. To już nawet nie jest straszne. Pora, by ktoś głośno nazwał rzeczy po imieniu.
Aborcja to zabójstwo. Każdy, kto jej dokonuje (kobieta w ciąży, mężczyzna, który ją do tego namawia, lekarz, który to robi) jest zabójcą.
Zarodek, płód to człowiek, który ma takie samo prawo do życia jak każdy człowiek.
I nie ważna sytuacja materialna, czy kobieta jest za młoda, czy za stara, czy ktoś ją zgwałcił. Jeśli dokonuje aborcji, zabija własne dziecko. I niech każdy skonfrontuje się z tą rzeczywistością, w której tonie po uszy. Ze światem propagandy, kłamstwa, konsumpcjonizmu. Ze światem dozwolonego zabójstwa.
Ktoś zarzuci mi brak empatii i wyrozumiałości dla kobiet pokrzywdzonych przez los. Nie zaprzeczam, są pokrzywdzone. I ktoś może mówić w ich imieniu, ale niech też pozwoli mi mówić w imieniu wszystkich zabitych dzieci.