Menu
Gildia Pióra na Patronite

Powrót do nikąd

W nie odległym i nie bliskim kraju nie istnienia
Ani szybko, ani wolno: Nic się tu nie zmienia
I słońce nie jasne wciąż tu nie zachodzi
I ludzie tacy nie ludzcy: ani starzy, ani młodzi
I kwiaty nie rozkwitłe nie czekają motyli
I czas tu nie biegnący nie goni już chwili
I nie bijące źródło martwego strumienia
Nie ukoi kroplami żadnego pragnienia
I bezdrzewne lasy swym bezszumnym bez cieniem
Dla żadnego wędrowca nie będą schronieniem
I bezdroża tu donikąd nawet nie prowadzą
I bezkresy żadnej nieskończoności nie dadzą
I tylko nie wypowiedziana bez cisza wciąż pozdrawia gości:
"Witajcie w Domu Ojca synowie i córki Wieczności."

89 620 wyświetleń
1386 tekstów
12 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!