To moja świętość.

Siedzę sobie wygodnie na obrotowym krześle nieruchomo, w ręku mam szklane whisky (Jack Daniel's wiadomka) trzy kostki lodu, no i klasyczna Coca-Cola - w komponowane to w całość. Co poniektórzy powiesili by na mnie swoje psy. Ani ta whisky prawdziwa (bo nie irlandzka), a i też krwią splugawiona, znaczy się Colką. Koneserzy. Siedzę, sącząc sobie ów napój, z laptopa - na jednym z popularnych kanałów internetowych, typu youtube.pl - przygrywa mi dość dobra kawalina, jak na moje gusta i moją sytuację - "Zipera feat. Muniek Staszczyk - Do roboty". Ale to nie wszystko. Dziś jest wspomnienie Wszystkich Świętych. Nie wychodzę nigdzie. No może po szluga, jeżeli osiedlowy sklep będzie otwarty, a będzie na pewno, bo w takie święta ma największy utarg ("sorry, taki mamy klimat").
Tak, oto kontempluję dzisiejsze wydarzenie (tradycję). Myślę sobie o tym Gościu, o Jezusie Chrystusie sobie myślę. W zasadzie, to dziękuję Mu, za to, że mogę sobie wygodnie się rozsiąść na tymże krześle i myśleć o Nim, że co to w ogóle za historia.
Spoglądam do szklany, jak na jakichś filmach, mieszając lód z resztą substancji, jak jakiś Don. Jednak nie oto tutaj chodzi. Gdy ja sobie spokojnie mogę delektować się chwilą, rozpieścić podniebienie, to nie przysłania mi to, tego faktu, że Jezus to Gigant. Ja może nie czuję się jak jakiś przedstawiciel handlowy - święty - ale też nie czuję się jak jakiś akwizytor tandetnych podrób, na usługach tego co przegrał. Jestem. Dziękuję, że mogę tak się rozsiąść i przez chwilę odetchnąć (to moja dziękczynna modlitwa). Gdyby ktoś się zastanawiał, dlaczego akurat "Zipera..", a nie coś z kanonu katolickich przebojów - to proste - zaraz siadam do programowania aplikacji w "Technologii WPF". Chciałem się tylko chwilę przed pracą zmotywować, ułożyć myśli, w taki dzień jak dziś, jestem zachwycony Bogiem. Teraz idę na szluga. Piękny jest Bóg.
To mój sposób, na zrozumienie Świętości.