"Co ja paczę" - słów kilka o komunikacji

Czy aby na pewno jest to - takie oczywiste?
Co daje intelekt człowieka, jeśli wykorzystywany jest w sposób, który nie przynosi pożytku. Tak, wiem - jakie to nudne słowo. Pożytek. I nie chodzi mi o wymiar materialny. Przecież w dziełach ludzkiego umysłu szukamy także doznań intelektualnych lub estetycznych, które rodzą uczucie satysfakcji, przyjemności, czy choćby zadowolenia. Lubimy odnaleźć obrazy, które poruszają, budzą zachwyt lub wzruszenie, czy wręcz prowokują do dyskusji . Często znajdujemy w nich coś znanego z autopsji. Lub jeszcze częściej nam się wydaje, że znaleźliśmy. Ale to inna bajka.
Czym jest pożytek w odbiorze czytelnika? Najbliższe mi znaczenie pożytku to fakt, że czytelnik rozumie. A jeśli rozumie, to ma szansę wzbogacić siebie i swój świat. Nie mówię, że rozumie wszystko, nie mówię, że połowę. Ale pewien wycinek, który go zainspiruje do dalszych poszukiwań lub taki, z którym może się utożsamić. W przeciwnym razie, powiedzenie "co ja pacze" pasuje jak ulał. Bo kim jest twórca bez odbiorcy?
Gdy zrozumienie treści, wnoszonych przez autora, jego intencja lub przesłanie stają się problemem już na wejściu, trudno uznać, że środek wyrazu osiągnął cel. Można wtedy zapytać lekceważąco - a cóż to za problem? Nie czytaj. Nie oglądaj. Nie słuchaj. I już.
Można też próbować wgryźć się w dzieło, gubiąc się w sieci skomplikowanych słów lub długich, wielokrotnie złożonych zdań. Albo poprawiać w myślach ortografię i gramatykę, siląc się na wyrozumiałość. Po ich przeczytaniu czytelnik nie wie co czyta, albo nie pamięta na końcu, co było na początku. Zostaje tylko tytuł. Oraz chaos.

Można też stwierdzić inaczej. Oto produkt niszowy, który autor kieruje do wybranej grupy odbiorców. I to jest okey. Jesteś psychologiem - posługujesz się "freudyzmem" w środowisku sobie podobnych. Jesteś adwokatem, używasz "slangu prawniczego", będąc w gronie prawników. Jesteś użytkownikiem na forach społecznościowych - używasz memów w kontakcie z innymi użytkownikami. To takie oczywiste.

A co się dzieje gdy, znajdziesz się w otoczeniu osób, które nie znają twojego "codziennego slangu"? Czy potrafisz przekazać swoją wiedzę, swój pogląd, ideę w sposób, który zrozumie zwykły zjadacz chleba? A może niezwykły? Niezwykły przez to, że jest inny i stanowi dla ciebie wyzwanie. To właśnie on, a nie kto inny, może obdarzyć Cię swoją uwagą i ciekawością. Może jeszcze nie wie wielu rzeczy. Może szuka swojej drogi i stanął na przeciw ciebie.Lub tuż za tobą. Albo już wraca z miejsca, dokąd ty podążasz.
W sumie miejsce postoju nie jest ważne. Istotą jest spotkanie. Jak je wykorzystać, by wnieść coś i wynieść co inne, równie mocne, znaczące choć odmienne? Jak nie stracić szansy poznania nowego i jego zrozumienia?
Znam tylko jeden sposób. Ciekawość drugiego człowieka.