Menu
Gildia Pióra na Patronite

strzępy

... i wbiegł na peron a pociąg ruszył, wiedział że nie zdąży pobiec, wiedział że nie zdążył. Nogi się mu ugięły, schował twarz w dłoniach brudnych, zmęczonych, złych. Chciał chwycić tę twarz i rozerwać na strzępy bo nikogo wokół nie było. Został sam.

140 474 wyświetlenia
1595 tekstów
12 obserwujących
  • piórem2

    19 May 2017, 23:05

    To zależy od wielu rzeczy.

  • Salomon

    19 May 2017, 22:17

    Bardzo mi się podoba i czekam na kontynuację ale opowiadanie takim zamysłem ;)