Menu
Gildia Pióra na Patronite

CELA i Wyzwolenie.

Eufemia

Eufemia

Ciało. Paskudna skorupa, więżąca istnienie – duszę, która za ‘karę’ związana jest z miejscem. My - jako istnienie, dla którego tylko ziemska śmierć jest wybawieniem, gdy przychodzi na ratunek, by wyrwać duszę ciału i unieść ją w przestrzeń, aby mogła trwać w najwyższej, nieskrępowanej formie istnienia. Radosna. Oddana szczęściu bycia. Wolna jak wiatr. Bliska wszystkim formom istnienia poza zniewoleniem.
Ciało – klatka. Jak bardzo ogranicza horyzont – wzrokiem, jak bardzo skupia się na ziemskim odczuwaniu – zmysłami. Ból – który jest najwyższą manifestacją tego zniewolenia w ziemskim, ludzkim tu i teraz, nieznającym ucieczki. Na ziemi, nieskończenie pięknej, a jednak okrutnej, mamy swoje cele ciał. Ile trudu potrzeba, by się gdzieś ziemsko przemieścić – zaś bycie „gdzie indziej” daje tylko chwilowe wytchnienie zmysłom, które doświadczają innego kawałka ziemskiej przestrzeni.
Skorupę ciała trzeba poić, żywić, leczyć…(stać w kolejkach, kłócić się o pieniądze, dawać się dobrowolnie zaprzęgnąć do pracy, która może wcale nie służy naszemu rozwojowi…) – trzeba ziemsko nieustannie, z nieznośną rutyną troszczyć się o własne więzienie, by było wygodne, możliwe do zniesienia. I na to większość ludzi poświęca/marnuje całą życiową energię, nadając najgłębszy i jedyny sens zabieganiu o wygląd swych ziemskich więziennych cel, o ich dekorację tysiącem niepotrzebnych bzdur, którym nadajemy nadrzędne znaczenie. Pokarm, ubranie, ba, nawet makijaż….chcemy się za wszelką cenę „dostosować” do obowiązujących więziennych ‘zasad’ społecznych…Dostosowani czujemy się lepiej, a nasze cele są chętniej oglądane przez innych współwięźniów, nieświadomych, że ich istnienie zaczęło się tu – w więzieniu – innego świata nie znają, nie widzą – bo nie chcą…bo poza tym, co przekazuje im wzrok, nie widzą niczego… Urodzeni w celi, nigdy nie widzieli słońca…nie zaznali prawdziwego ciepła… I na tym chętnie poprzestają. Jakie to ludzkie…jakie maleńkie i smutne. Do tych ziemskich dóbr i do naszych cielesnych skorup zniewolenia tak się przywiązujemy, że największą tragedią byłoby rozstać się z nimi w momencie wyzwolenia!
Jedni gniją w swych celach do ich ziemskiego końca – patrząc z przerażeniem, bezradnie, desperacko, na powolny rozkład swych ciał…jakby to one były nie więzieniem dla Istnienia, ale czymś, co jest istnieniem… Dla niektórych zaś wyrok kończy się niespodziewanie – a my, współwięźniowie, w przerażeniu, współczuciu, w tysiącu pytań „dlaczego go to spotkało?!” jak beznadziejnie ślepi jesteśmy na radość odzyskania wolności! Ktoś – już nie będzie nigdy cierpiał. Nie będzie nigdy głodny ani chory. Nie uroni ani jednej ziemskiej łzy nad niesprawiedliwością. Nie będzie spoglądał już w lustro na własne więzienie, które – im dłużej w nim przebywa – tym paskudniejsze i trudniejsze do zniesienia dla oczu i dla świadomości konieczności istnienia w fizjologicznie wstrętnej skorupie, choć tak znakomicie zaprojektowanej i skonstruowanej dla chwili ziemskiego funkcjonowania.
Zamysłem Najwyższego było wbić ludzkość w ziemskie szufladki ciał, zniewolić w nich dusze, poddać je torturze i najwyższej próbie – lecz…nie odebrać zdolności kochania. Dostaliśmy swój ziemski przydział – kawałek planety, po którym stąpamy ziemskimi stopami. Czy to pokuta, czy dopiero próba odkrycia sensu wszystkiego PONAD tym, co nam wymiernie tu na Ziemi dane? Czy to kara za grzechy naszych dusz, które może na nią zasłużyły we Wszechświecie Bytu, czy może dopiero początek mający dokonać naturalnej selekcji, gdzie kryterium jest osobista zdolność naszych dusz do wyzwolenia się ku światłości, prawdzie i nieskończonej energii dobra? Czy tylko ci, którzy są świadomi bezsensu istnienia ziemskich skorup – celi – ciał dostąpią narodzin do wieczności? Jaką dostaną szansę ci, którzy za najwyższą jakość do końca uważali przyjemności doznawane przez ciało – w odłączeniu od duszy, która – gdy jest świadoma swojego istnienia - tylko POPRZEZ ciało pragnie zmysłowo doświadczać miłość, troskę, czułość i dobro – jako rozmowę dusz-serc… To taka namiastka, a i tak niewielu z niej korzysta. Szybki seks zamiast kontemplacji bliskości dusz jednoczących się poza ciałami, lecz pragnącymi okazać sobie namacalną troskę za pomocą ziemskiego współodczuwania chwilowej rozkoszy…by więzienie było bardziej znośne, by stały w nim kwiaty, by płonęły świece i otulały nasze ziemskie skorupy i ich zmysły symbolicznie wyrażaną miłością. A i tak nawet tego większość z nas nie potrafi – nie chce – doświadczać. Konsumpcyjna stała się nawet bliskość. Intymność odsuwa dusze od siebie, zamiast je łączyć, jednoczyć. Nad tym płacze świadoma dusza, gdy nie zna języka, którym „po ziemsku” mogłaby przebudzić drugą duszę w prośbie: kochaj, otwórz się, doświadczaj, zjednocz się ze mną, dotykaj zmysłami, lecz czuj duszą-sercem, nie mogąc nigdy się nasycić. Bo miłość jest nienasycona, jest zawsze głodna swej pełni, nie ustaje w pragnieniu wyrażania się dla drugiej duszy, z wdzięcznością dla całego Wszechświata za cud kochania – bycia kochaną. Za cud dzielenia się i doświadczania. Za cud narodzin miłości w każdej chwili jej trwania. I kochając – jeśli tylko jesteś lub starasz się być równie GOTÓW - kocham również twoje więzienie, bo pozwala ci być przy mnie namacalnie w naszym przymusowym ziemskim wymiarze egzystencji. Nie patrzę na to, jak twoja ziemska cela się starzeje, jak odbiega proporcjami od tego, co tu, po ziemsku, zwą „ideałem”. Nie chcę rozumieć ich języka, choć go znam. Ja kocham ciebie, bo takiego cię spotkałam, bo przyszedłeś do mnie, bo mogę, także zmysłami, okazywać ci troskę i pragnienie bycia blisko twojej duszy. Dlatego kocham twoje ciało – które kiedyś porzucisz – ty, nie ono ciebie. Bo trwanie duszy nie ustaje po porzuceniu ciasnej fizjologicznej celi. Taniec dusz na wolności…! – to musi być nieskończenie piękne.

Inspirowane (E., T.)

21 642 wyświetlenia
443 teksty
36 obserwujących
  • Eufemia

    8 April 2013, 20:22

    Dzięki. Miło to słyszeć/czytać :)

  • Albert Jarus

    8 April 2013, 17:45

    Śliczny tekst, pełen rozmyślań, mądrości...
    sam odpłynąłem...