(...)Miłość nie jest jak rachunek, który trzeba uregulować, nie daje niczego na kredyt i nie chce słyszeć o rabatach.

Jeśli mogę powiedzieć komuś 'kocham cię', muszę być w stanie powiedzieć 'kocham wszystko w tobie, kocham świat poprzez ciebie, kocham w tobie również samego siebie'.

Zdarzają się takie wspomnienia, którymi nie ma sensu dzielić się z przyjaciółmi. Nawet jeśli są bolesne. Nawet jeśli dręczą. Właśnie, można by to tak ująć. W miłości ból jest proporcjonalny do piękna samego związku.

Tak, bo widzisz, najlepsze rozwiązania znajduje się w okamgnieniu, bo one już są, wiszą w powietrzu, czekają na nas. Wystarczy tylko po nie sięgnąć. To zawsze zależy od momentu, który akurat przeżywamy. Zbyt długie rozmyślanie nad czymś może nam wszystko zepsuć.

W życiu nie jest aż tak znowu łatwo znaleźć porcję cukru, by uczynić je mniej gorzkim.

Najpiękniejszy dzień to ten, którego jeszcze nie przeżyliśmy.

[...] nieszczęśliwa miłość. A z tego nie tak łatwo się wyleczyć. Nie ma na to lekarstwa. Nie ma jak temu zaradzić. Nie wiadomo, kiedy minie. Nawet nie wiadomo, jak bardzo boli. Tylko czas może pomóc. I to bardzo. Bo im piękniejsza była miłość, tym dłuższe będzie cierpienie, kiedy ta miłość się skończy.

W gruncie rzeczy życie jest piękne właśnie dlatego, bo nie zależy wyłącznie od ciebie.

Kiedy cierpimy, to najzwyklejsze, najbanalniejsze rzeczy zyskują w naszych oczach nieoczekiwaną wartość.

Właśnie, to co w danej chwili wydaje nam się takie doskonałe, z czasem może już takie nie być. Może nawet dociera do nas, że to nie było aż takie znów doskonałe i nawet jeśli to utraciliśmy, wcale nie jest powiedziane, że więcej tego nie znajdziemy, a wręcz, że nie znajdziemy czegoś lepszego.

Możesz zmienić niebo, które masz nad sobą, ale duszy w sobie nie.

Czasami robimy takie straszne głupoty. I to nie wtedy, kiedy jesteśmy zakochani, tylko wtedy, kiedy nam się wydaje, że jesteśmy.

Kiedy kończy się miłość, można spodziewać się wszystkiego poza odpowiedzią na pytanie 'dlaczego?'