Myślę, że ludzie w wieku średni już są bardzo świadomi przemijania, czyli śmierci. Już ją widzieli, już ją pielęgnowali, są oswojeni z nią i idącym z nią cierpieniem, ale też kochają, jak młodzi nie potrafią kochać. Doświadczenie wnosi do miłości misterium i celebrę oraz niesamowite zaangażowanie, niesamowitą radość i umiejętność przeżywania ekstaz, rozkoszy, rozmów, posiłków, i wie się jaką niepoliczalną waryością jest trzymaanie się za dłonie na spacerze, a to kocham cię - mówisz z taką świadomością miłości i dawania szczęścia, wiesz, że to jest tak bardzo bardzo potrzebne usłyszeć te słowa kilka razy dziennie, nawet kilka razy na godzinnym spacerze. I tego nie mówi się z obowiązku.To tak naprawdę. Naprawdę można dojść do takiej miłości.