Cicho...
Płomień świec drży.
Oddech z oddechem łączy się
Jednoczą się.
Miłość płomienna
Rozpala wnętrza ich serc. Dłonie rozbiegane
Ciała pieszczą.
Strach z czułością
Miesza się.
Wstyd i namiętność
Cicho skrywają pod kołdrą.
Chodź usta milczą
Oczy mówią za nich.

Żebyś wrzasnęła, że "na zawsze".
żebyś żyła i oddychała tak intensywnie, że czuć cię będę, jak samą siebie.
Z tętniąca krwią, soczystą zielenią.
Wybujałą i twardą, jak fasola z magicznych nasion.
Z zapachem przeoranej ziemi, skoszonej trawy
spalonych mostów.
I kochać cię będę póki to życie w tobie nie zgaśnie.
I nim wiatr ucichnie, nim brzozy się uspokoją a mulista woda przestanie toczyć kręgi,
powiedź, że wszystko co robiłaś, robiłaś z miłości.
Że robiłaś z miłości i, że się nie bałaś.

Spacer peronem
maksymalnej długości
Wydłuża przestrzeń
toru jakości.

Aktualne połączenie,
przydatne informacje,
wyznaczanie kierunku
i najlepsze stacje.

Normalna,
rozkładowa prędkość.
Stacje, megafon
i dźwięku giętkość...

Mój pociąg,
nasze stacje.
Piękny krajobraz,
piękne relacje...

Zainspirowane cytatem

Rozdzieliła się pewna dusza na dwie połowy
Wyglądała niczym dziwoląg, co ma dwie głowy
Owe połowy udały się w innym świata kierunku
Pragnęły się razem złączyć, lecz nie było ratunku

Opadły na świat, gdzieś daleko od siebie
Zapomniały o sobie, zapomniały o niebie
Każda w swym kręgu życia egzystowała
Każda inna była, inaczej się zachowywała

Jedna szczęśliwa za dnia, nocą zapłakana
Cieszyła ją słoneczna barwa, radość pozorna
Smucił ją mrok samotnych nocy w blasku [...]

Przecież namiętność jest w powolności
Krótko zagrana, zamknięta, schowana,
Rozciągnięta w całej swej uległości
Na moment, ulotna i pożądana.

Przecież kochanka jest nie istotą
Lecz obłędem w oczach mężczyzny,
Śnieżycą w lecie i upalną ochotą,
Pragnieniem mokrej płaszczyzny.

Przecież rozkosz jest w oparach,
Mgłach kadzideł żarzących.
Dech piersi wyrywany w kuluarach
Dni pośpiesznie dyszących.

codziennie z gracją na mnie czekasz
wabisz swoim aromatem
twój zapach przyciąga bardziej
niż niejeden mężczyzna

delektując się
z każdym łykiem
smak pożądania wzrasta

pieścisz mój język,
podniebienie
po nieprzespanej nocy
stawiasz na nogi
resztki snu z powiek strzepując

głaszcząc uszko filiżanki
wmawiam sobie
że samotność można wypić do dna

Na morzu uniesień
Mistycznych odpływów
Przez wąskie cieśniny
Zatapiam się w Tobie

Słabość ciała
Jak spokój osiada
Na wargach wezbranych
Falą namiętności

Obieram kurs
By dotknąć brzegu
Fizycznej granicy
Ciepłego klimatu...

Jesteś stworzony z mojego żebra,
Zrodzony z mojego grzechu.
Przez miłość wybaczam Ci wszystko,
i ślubuje wybaczenie na wieczność.

Pościel w kwiaty lotosu
W krzykliwych kolorach
Rzucających urok
Jedwabistym różem
Delikatnych płatków

Podszyta wspomnieniami
Powabnych dodatków
Z wyszukanym smakiem
Ręcznej roboty
Fason francuski

Na wygodnym łóżku
Pięknie rozłożona
Cieszy oczy
Zmysłowością formy
Dobraną do wnętrza...

Łaskawość chwili
Dłońmi łaskocze
Serce otwarte
Podmuchem miłości

Bujna namiętność
Chmury me czyści
By blaskiem słońca
Rozpoznać czułości

Nagie emocje
Wchodzą słowami
By rozgrzać
Rozchełstane myśli

A ja mrużąc oczy
Czekam rozedrgana
Nie zamykając
Serca na klucz...

Otulam twarz
Zmysłów tchnieniem
Słodkim zapachem
Bluszczu pożądania

Ogród rozkoszy
Zachwyca się pięknem
Kwiatu co płatki
Rozchyla kochania

Słowa barwią
Policzki i usta
Nadając smak
Słodkiego miodu

Burza zmysłów
Ogarnia ciało
By stać się częścią
Miłosnego kodu...

Dotyk dłoni...
Ust gorących...
Ciche szepty...
Nadaję ton...
Nadaję rytm...
Wśród rytmu...
Wśród szaleństw...
Zatopienie
Zatracenie
Sam niebyt
Pełnia....

Gwiaździstooka noc
Otula mnie ramieniem
Zasłaniam nagie ciało
Zasłonką rzęs
Jestem pełnią księżyca
Dochodzę na skraj nieba
By stać się jednym echem
Z blaskiem i dwoistością
Ciał niebieskich....

Dodałem już kiedyś ten wiersz jako myśl. Na moim starym koncie. Jeszcze zanim dodano możliwość dodawania wierszy.

Ma miłości ukochana,
Przez serce me wybrana,
Dla ciebie ten wiersz napisałem,
Bo się w Tobie ogromnie zakochałem.

Twój uśmiech, Twe oczy,
To blask szczęścia uroczy,
Co rozświetla mrok samotności,
A nadaje większy urok naszej miłości.

Gdy po pewnym przykrym dniu Cię zobaczyłem,
To w rozstanie nasze jeszcze nie wierzyłem
Do czasu, w którym Cię z innym ujrzałem,
Lecz ten upadek z dumą przetrwałem.

Dziś siedzę, dokańczam wiersza pisanie
I na moją byłą miłość nie mówię kochanie.
Życie bolesnym bywa - musimy stawić czoło wyzwaniu,
By myśleć o nowej dziewczynie, o pokochaniu

Miłości…
Szczęśliwy, kto Cię spotkał
Szczęśliwy, kto Cię złapał
Szczęśliwy, kto Cię nie stracił
Szczęśliwy, kto Ciebie nie kupił

Spotkałem, poznałem
Poznałem i pokochałem
Odpuściłem, straciłem
I łzą słono zapłaciłem

Pozwoliłem jej odejść
Pozostała ogromna boleść
Ból, strach i wielka pustka
Czy jest na to odtrutka?

Trafiony strzałą Amora Sarmaty
Dostałem od życia i miłości baty
Rany nie prędko się zagoją, ból zostanie
Póki Amor nie ruszy na nowe polowanie

Oczekuję kolejnego wystrzału
Oczekuję kolejnej rany
Amorze pijany.