Edeńska rzeka

Złudne bywają pomruki serca,
które kołacze niecierpliwie
w drzwi gdzie kier symbolem

Dawno zamknięte na
słowa mówione w zachwycie
nad pięknem kwiatu,gdy w skrytości kolce

I płynie czas jak edeńska rzeka,
I Styksem się staje,co w wezbrane wody
niesie ciała i dusze kochanków

Gdzie ogień - nie pożądaniem
a gniewnymi znaki
spala ich do cna i tak tylko scala.