Chodzi za mną spacer

Przepraszam, żee łapię za szczegóły, ale na ile podmiot by chciał by cudza dłoń stała się własną, przyjazną, oswojoną, za bardzo nie wiem jak to ująć, ale rozumiem, że wszystko się wyprostowywuje w jasności końcowej życzenia.

...musiałeś się gdzieś głęboko schować, że sam nie wiesz ile w Tobie jest marzeń Mirku...

ja już marzyć nawet w ten sposób nie potrafię.

Fajnie to ująłeś Roza-dzięki...
Onejka...tak to bywa, że cierpliwość popłaca;)

Dobry wiersz - czytelny wyraz tęsknoty .
Brakuje typowego poplątanego sznurka z kieszeni . I dobrze. Wtedy wszystko staje się jasne
Nie zaś domysłem wieloznacznym i fruwającym.
Dzięki temu czytam ujmujące stwierdzenie- esencję ,,ludzkiej bytności " -,,co przylega do wilgoci skóry''
Tak jak czuję dotyk ręki - świadectwo obecności .

chodził, chodził i wychodził, ładnie wychodził ;)

tekst w dyby wzięty... znaczy ktoś tam miał niezłego doła... dobrze ze to nie Ty :)

"cóż po wzniosłych celach,gdy trudno się wznieść";)

hmmm ja bym Tobie rzucił wszystko... tylko co będzie jak wceluję :)

...dorzuć coś jeszcze;)