***

Wiecznie jedyny dreszcz
Choć pierwszy, ostatni deszcz
Ruch szalonych, choć wykwintnych warg
Nie ma tu już zwątpienia, szarości, tutaj nie ma skarg...

Tu jest taniec, choć walka- ach, jakże namiętna!
Oplatają mnie teraz Twych uroków pęta...
Odrętwienie rozlewa od stóp aż do głowy
Jest to stan ciekawy, acz zupełnie nowy...

Powoli biegnie iskra, tak silna, a spokojna
Ciało chce ogarniać siła ta upojna...
Och, pani ma wyśniona, cóżeś uczyniła?!
Co się ze mną dzieje? powiedz, moja miła!

Jak może być złem ten taniec radości?!
Jak może trącić mrokiem ów triumf miłości?!
Ha! Na pewno może, taka jest natura
Choć jest kolorowa, to jednako bura...

Ale... niech się dzieje. Nie będę żałował
Chcę na chwilę zapomnieć o wewnętrznych wrogach...
Jednej kapki szczęścia nam teraz potrzeba
Chodź tu do mnie, pani... daj przychylić nieba...