Opowiedz.

Walczę z dziurami
w naszej łatanej wiele razy pościeli
pełnej ziaren grochu.
Żebyś jak królewnę
o poranku ze złych czarów budził.
Rozprostuję nogi
by swobodę krwi zmrożonej nadać.
I szukać pójdę za góry i lasy
Tego długo i szczęśliwie.

Znajdź morał płynący z baśni
O naszych tysiącu nocy
By w jednej, dzisiejszej
Cały zamknąć czas.